İkinci Dünya Savaşı
B-17: Hitler'in avcı uçakları “uçan kale” de umutsuz
Makale Dinle
Mevcut bağlantıyı kopyalayın
Anma listesine ekle
İkinci Dünya Savaşı Hitler'in avcılarında “Uçan Kale” B-17 direnişi. Atıcıları “Ölüm Bulutları” yarattı. Ağır bombardıman uçağı hava savaşındaki dönüm noktasıydı.
Boeing B-17 bir kale gibi silahlıydı. Bir avcı, ABD silahlı kuvvetlerinin bombardıman uçağına saldırmak için bir “ölüm bulutu” ndan uçmak zorunda kaldı. Hangi modelin İkinci Dünya Savaşı'nın en iyi savaş uçağı olduğu sorusu genellikle tartışmalıdır. Buna karşılık, ağır bombardıman uçakları ile anlaşma var: B-17'ye başka bir model gelmiyor.
B-17-Prototip'in kızlık uçuşu 28 Temmuz 1935'te, özellikle Alman sanayi bitkilerinin yok edilmesinde ve Hava Kuvvetlerinin zayıflamasında Müttefikler için önemli bir rol oynadı. Eksen güçlerinin karşılaştırılabilir ağır bombardıman uçakları yoktu. Almanya, Heinkel He 111 veya çok amaçlı uçak hurdalıkları Ju 87 gibi orta boy bombardıman uçaklarını kullanırken, B-17'nin sağlamlığı ve ateş gücü ile ağır bombardıman uçağı yoktu.
B-24 Liberator gibi diğer müttefik bombardıman uçakları daha büyük bir bomba yükü takabildiler, ancak silahlanma ve dirençte hiçbir makine B-17'yi aşmadı. Mürettebatları arasında B-24'ten daha popüler olduğuna şaşmamalı. On adam B-17'yi uçurmak için gerekliydi, dördü tek başına atıcı olarak.
Kale inatçı
“Uçan kale” nin ön burun, arka ve yanları ağır makineli tüfeklerle biberlenmişti. Silahlanma her versiyonla güçlendirildi. Mürettebat en azından parçalanmadan zırhı korudu ve yakıt tankları isabetlerle kendilerini kapatabildi.
Alt, tamamen döndürülebilir kubbe, küresel Sperry Browning mg kulesi, özellikle etkileyiciydi, iki silahla donatılmıştı. Alt kule ve arkadaki atıcılar en tehlikeli pozisyonlara sahipti: kendilerini dar konumlardan kurtarmak bir dakika daha sürdü – genellikle çok uzun. Atıcılar aşırı koşullar altında çalıştı: Büyük irtifada soğuk, sürekli titreşimler ve düşman avcılarını önleme baskısı günlük yaşamlarını şekillendirdi.
“Uçan Kale” B-17, Alman avcıları bir mermi dolu ile karşıladı
Formasyonda B-17 uçuşu.
© ABD Gov / Üretici
Daha
Resim altyazısını aç
Görüntü altyazısını kapatın
Geri
Daha öte
Psikolojik olarak, şiddetli silahlanma bir avantaj sağladı: B-17'nin mürettebatı, Alman avcıların savunmasız bir kurbanı gibi hissetmiyordu, ancak itebildi. Bir B-17 F, makineli tüfekler için yaklaşık 7485 kartuşa karşılık gelen yaklaşık 1000 kg mühimmat giydi. Alt, arka ve öndeki atıcılar, makinenin en savunmasız olduğu yerde ateş gücünü bir araya getirdiler. Dört motorlu bombardıman uçağı, makineli tüfeklerle bireysel isabetlerin neredeyse tehlikeli olmayacağı şekilde tasarlanmıştır. Doğrudan saldırı, başından beri özellikle riskliydi, çünkü tek bir demet cam burnunun arkasındaki pilotları öldürebilir.
B-17, av koruması olmadan da savunmasızdı
B-17, tam olarak koordine edilmiş oluşumlarda Almanya'ya uçtu. Makineler arasındaki mesafe öylesine hesaplandı ki, üstü atıcılar birkaç bombardıman uçağının ateşi bir avcıya yönelik olduğunda birlikte “ölüm bulutları” oluşturabildi. Aynı zamanda, mesafe kendi makinelerinizi tehlikeye atmayacak kadar büyüktü. Almanlar “uçan kale” nin zorluğuna tepki gösterdi. Makineli tüfekler yerine, avcılarına kalibre 20 ve 30 milimetre makine topları kurdular. Hatta ağır topları olan uçakları bile denediler. Bombacı sürüsü üzerine düşen hava madenleri, B-17 oluşumlarının ötesine geçmelidir. Raketler daha sonra avcıların kanatlarının altına kuruldu.
B-17'nin direnci
Bu önlemlerin dezavantajı: Ağır silahlanma, avcıları gittikçe daha hareketsiz hale getirdi. Müttefikler de bombardıman filolarını Almanya üzerinde geniş kapsamlı av koruma birimleri ile güvence altına aldığından, bir B-17'yi yok etmesi gereken ağır silahlar hava savaşını çeviremedi. 1943'ün sonundan itibaren P-51 Mustang gibi eşlik eden avcıların tanıtımı, B-17'nin kayıplarını önemli ölçüde azalttı ve Reich'a daha derin görevler sağladı.
21 Mayıs 2021.11: 42
Flak Roketleri
Naziler Hava Savaşı'nda kazanmış olabilirlerdi – ancak kaynakları V2'ye koymayı tercih ediyorlar
B-17 bombardıman uçakları en riskli günlük saldırılar için kullanıldı. Koruma eşlik etmeden, bu bir yükseliş komutu için uygundur. B-17 sadece bir silah olarak değil, aynı zamanda ünlü “Memphis Belle” gibi seri, film ve hikayelerde yansıtılan Amerikan kararlılığının bir sembolü olarak da algılanıyordu. Schweinfurt'a yapılan iki saldırıda, özellikle 14 Ekim 1943'te 230 B-17 kullanıldı. Bu görevlerde yüzlerce mürettebat üyesi hayatını kaybetti, daha birçok insan yakalandı – Alman top taşıma endüstrisinin yok edilmesi için yüksek bir fiyat. Schweinfurt'taki yüksek kayıplar, müttefikleri daha güçlü avcılık desteği mevcut olana kadar günlük saldırılarını yeniden düşünmeye zorladı – tarihe “Kara Ekim” olarak geçen bir kesim.
16 Ağustos 2023.17: 19
İkinci Schweinfurt Raid
“Uçan Kaleler” in ölüm uçuşu ABD Hava Kuvvetleri'nin kara Perşembe oldu
Amerika Birleşik Devletleri'nde savaş ekonomisi
Daha sonraki B -17 olan Model 299'un prototipinin kızlık uçuşu 28 Temmuz 1935'te gerçekleşti. Model 299 başlangıçta Boeing'den Douglas gibi rakiplere karşı hüküm süren bir taslak rekabetti, ancak daha sonraki bir test uçuşu sırasında çöktü – seri üretimi geciktiren bir aksilik. Resmi olarak “Uçan Kale” olarak bilinen B-17, 31.62 metre ve yaklaşık 460 km/s yüksek hıza sahipti. 3200 kilometreden fazla aralığı, uzun mesafeli operasyonlar için ideal hale getirdi. Toplam 12.731 makine inşa edildi. Bu muazzam çıktı, sadece Seattle'da Boeing gibi çalışmaların gece gündüz silah ürettiği Amerika Birleşik Devletleri endüstriyel seferberliği ile mümkün oldu.
Bildband Fighter! İkinci Dünya Savaşı'nın Junge uçakları canlanıyor
Naziler Hava Savaşı'nda kazanmış olabilirlerdi – ancak kaynakları V2'ye koymayı tercih ediyorlar
“Uçan Kaleler” in ölüm uçuşu ABD Hava Kuvvetleri'nin kara Perşembe oldu
1943'te Berlin'deki bir hava baskını sırasında dört muhabir uçtu – sadece bir tane döndü
B-17: Hitler'in avcı uçakları “uçan kale” de umutsuz
Makale Dinle
Mevcut bağlantıyı kopyalayın
Anma listesine ekle
İkinci Dünya Savaşı Hitler'in avcılarında “Uçan Kale” B-17 direnişi. Atıcıları “Ölüm Bulutları” yarattı. Ağır bombardıman uçağı hava savaşındaki dönüm noktasıydı.
Boeing B-17 bir kale gibi silahlıydı. Bir avcı, ABD silahlı kuvvetlerinin bombardıman uçağına saldırmak için bir “ölüm bulutu” ndan uçmak zorunda kaldı. Hangi modelin İkinci Dünya Savaşı'nın en iyi savaş uçağı olduğu sorusu genellikle tartışmalıdır. Buna karşılık, ağır bombardıman uçakları ile anlaşma var: B-17'ye başka bir model gelmiyor.
B-17-Prototip'in kızlık uçuşu 28 Temmuz 1935'te, özellikle Alman sanayi bitkilerinin yok edilmesinde ve Hava Kuvvetlerinin zayıflamasında Müttefikler için önemli bir rol oynadı. Eksen güçlerinin karşılaştırılabilir ağır bombardıman uçakları yoktu. Almanya, Heinkel He 111 veya çok amaçlı uçak hurdalıkları Ju 87 gibi orta boy bombardıman uçaklarını kullanırken, B-17'nin sağlamlığı ve ateş gücü ile ağır bombardıman uçağı yoktu.
B-24 Liberator gibi diğer müttefik bombardıman uçakları daha büyük bir bomba yükü takabildiler, ancak silahlanma ve dirençte hiçbir makine B-17'yi aşmadı. Mürettebatları arasında B-24'ten daha popüler olduğuna şaşmamalı. On adam B-17'yi uçurmak için gerekliydi, dördü tek başına atıcı olarak.
Kale inatçı
“Uçan kale” nin ön burun, arka ve yanları ağır makineli tüfeklerle biberlenmişti. Silahlanma her versiyonla güçlendirildi. Mürettebat en azından parçalanmadan zırhı korudu ve yakıt tankları isabetlerle kendilerini kapatabildi.
Alt, tamamen döndürülebilir kubbe, küresel Sperry Browning mg kulesi, özellikle etkileyiciydi, iki silahla donatılmıştı. Alt kule ve arkadaki atıcılar en tehlikeli pozisyonlara sahipti: kendilerini dar konumlardan kurtarmak bir dakika daha sürdü – genellikle çok uzun. Atıcılar aşırı koşullar altında çalıştı: Büyük irtifada soğuk, sürekli titreşimler ve düşman avcılarını önleme baskısı günlük yaşamlarını şekillendirdi.
“Uçan Kale” B-17, Alman avcıları bir mermi dolu ile karşıladı
Formasyonda B-17 uçuşu.
© ABD Gov / Üretici
Daha
Resim altyazısını aç
Görüntü altyazısını kapatın
Geri
Daha öte
Psikolojik olarak, şiddetli silahlanma bir avantaj sağladı: B-17'nin mürettebatı, Alman avcıların savunmasız bir kurbanı gibi hissetmiyordu, ancak itebildi. Bir B-17 F, makineli tüfekler için yaklaşık 7485 kartuşa karşılık gelen yaklaşık 1000 kg mühimmat giydi. Alt, arka ve öndeki atıcılar, makinenin en savunmasız olduğu yerde ateş gücünü bir araya getirdiler. Dört motorlu bombardıman uçağı, makineli tüfeklerle bireysel isabetlerin neredeyse tehlikeli olmayacağı şekilde tasarlanmıştır. Doğrudan saldırı, başından beri özellikle riskliydi, çünkü tek bir demet cam burnunun arkasındaki pilotları öldürebilir.
B-17, av koruması olmadan da savunmasızdı
B-17, tam olarak koordine edilmiş oluşumlarda Almanya'ya uçtu. Makineler arasındaki mesafe öylesine hesaplandı ki, üstü atıcılar birkaç bombardıman uçağının ateşi bir avcıya yönelik olduğunda birlikte “ölüm bulutları” oluşturabildi. Aynı zamanda, mesafe kendi makinelerinizi tehlikeye atmayacak kadar büyüktü. Almanlar “uçan kale” nin zorluğuna tepki gösterdi. Makineli tüfekler yerine, avcılarına kalibre 20 ve 30 milimetre makine topları kurdular. Hatta ağır topları olan uçakları bile denediler. Bombacı sürüsü üzerine düşen hava madenleri, B-17 oluşumlarının ötesine geçmelidir. Raketler daha sonra avcıların kanatlarının altına kuruldu.
B-17'nin direnci
Bu önlemlerin dezavantajı: Ağır silahlanma, avcıları gittikçe daha hareketsiz hale getirdi. Müttefikler de bombardıman filolarını Almanya üzerinde geniş kapsamlı av koruma birimleri ile güvence altına aldığından, bir B-17'yi yok etmesi gereken ağır silahlar hava savaşını çeviremedi. 1943'ün sonundan itibaren P-51 Mustang gibi eşlik eden avcıların tanıtımı, B-17'nin kayıplarını önemli ölçüde azalttı ve Reich'a daha derin görevler sağladı.
21 Mayıs 2021.11: 42
Flak Roketleri
Naziler Hava Savaşı'nda kazanmış olabilirlerdi – ancak kaynakları V2'ye koymayı tercih ediyorlar
B-17 bombardıman uçakları en riskli günlük saldırılar için kullanıldı. Koruma eşlik etmeden, bu bir yükseliş komutu için uygundur. B-17 sadece bir silah olarak değil, aynı zamanda ünlü “Memphis Belle” gibi seri, film ve hikayelerde yansıtılan Amerikan kararlılığının bir sembolü olarak da algılanıyordu. Schweinfurt'a yapılan iki saldırıda, özellikle 14 Ekim 1943'te 230 B-17 kullanıldı. Bu görevlerde yüzlerce mürettebat üyesi hayatını kaybetti, daha birçok insan yakalandı – Alman top taşıma endüstrisinin yok edilmesi için yüksek bir fiyat. Schweinfurt'taki yüksek kayıplar, müttefikleri daha güçlü avcılık desteği mevcut olana kadar günlük saldırılarını yeniden düşünmeye zorladı – tarihe “Kara Ekim” olarak geçen bir kesim.
16 Ağustos 2023.17: 19
İkinci Schweinfurt Raid
“Uçan Kaleler” in ölüm uçuşu ABD Hava Kuvvetleri'nin kara Perşembe oldu
Amerika Birleşik Devletleri'nde savaş ekonomisi
Daha sonraki B -17 olan Model 299'un prototipinin kızlık uçuşu 28 Temmuz 1935'te gerçekleşti. Model 299 başlangıçta Boeing'den Douglas gibi rakiplere karşı hüküm süren bir taslak rekabetti, ancak daha sonraki bir test uçuşu sırasında çöktü – seri üretimi geciktiren bir aksilik. Resmi olarak “Uçan Kale” olarak bilinen B-17, 31.62 metre ve yaklaşık 460 km/s yüksek hıza sahipti. 3200 kilometreden fazla aralığı, uzun mesafeli operasyonlar için ideal hale getirdi. Toplam 12.731 makine inşa edildi. Bu muazzam çıktı, sadece Seattle'da Boeing gibi çalışmaların gece gündüz silah ürettiği Amerika Birleşik Devletleri endüstriyel seferberliği ile mümkün oldu.
Bildband Fighter! İkinci Dünya Savaşı'nın Junge uçakları canlanıyor
Naziler Hava Savaşı'nda kazanmış olabilirlerdi – ancak kaynakları V2'ye koymayı tercih ediyorlar
“Uçan Kaleler” in ölüm uçuşu ABD Hava Kuvvetleri'nin kara Perşembe oldu
1943'te Berlin'deki bir hava baskını sırasında dört muhabir uçtu – sadece bir tane döndü