Bu periyot yaşadığımız “büyük kapanma” her ne kadar biroldukca olumsuz tesiri yaratsa da yeni sesleri ve müzikleri da gün yüzüne çıkardı. Bağımsız müzik daha da öne çıktı, müzikal açıdan çeşitliliğin ve bu çeşitliliğin birbiriyle meç edilmesine de çoğunlukla şahit olduk. Bir taraftan rap müzik yükseldi, öbür yandan indie, akustik usulünde müzikler ve alternatif pop her zamankinden çok ilgi gördü. Solo çalışmaların yanı sıra ikili çalışmalara yahut teklilerde farklı tutumdaki müzisyenlerin düetlerine de kulak verdik. Bunu, sesleri kaynaştırma, bir ortaya gelme, birbirini destekleme olarak kıymetlendirmek mümkün. Çoklukla periyodun ruhuna, yalnızlığına göndermelerin olduğu müzikler dinledik. Bu yalnızlığa farklı, daha bağımsız bir “ben” in yansıdığını söylemek yanlış olmaz. Buna diğer bir gerçekliğin melodisi denebilir. Aslında müziklerin hissettirdikleri müzisyenlerin hali ve biçimiyle da örtüşüyor. Bir tarafta isyan duygusu, tansiyon, başka tarafta varlık yokluk sıkıntısı, bir diğer tarafta rahatlama, gevşeme isteğinin müziklere yansıması hepimizin ortasında bulunduğu ruh halinin taşması olarak da kıymetlendirilebilir.
Hal bu biçimdeyken yeni devrin parlayan sesi Melis Karaduman’dan kelam etmek gerek. Zira kuvvetli sesiyle gümbür gümbür geliyor Melis. Üstelik dumanı üstünde tüten yeni teklisi ‘Tek Başıma’ da BBI Music. Co bünyesinde 10 Eylül’de çıktı. Müzikte alternatif sahnenin kuvvetli isimlerinden Veys Çolak, vokalde ve gitarda Melis Karaduman’a eşlik ediyor. Melis Karaduman’ın birinci akustik teklisi olan bu müziğin kelamlarında Veys Çolak’ın da imzası var. ‘Tek Başıma’, bu periyodun buhranını yansıtıyor. Korku, sıkışıp kalma, belirsizlik, yalnızlık üzere hislerin ağır bastığı müzikte oyun imgesi dikkat cazibeli. Aslında müziğin özü de, asıl sıkıntısı de bu imgede gizli. Oyun; hayatı, sahneyi işaret ediyor ve oradaki tek kişilik rolümüzü. Bu tek kişilik rolün kaybedeni de kazanını da yok. Müzikte “Oynarım oynarım lakin tek başıma / Ne kazananı var ne de kaybedeni” kelamları insanın dünyaya fırlatıldığı anda başlayan tek başınalığına, varlık sorununa gönderme. Müziğin müzikal altyapısı da bu duyguyu ziyadesiyle yansıtıyor. Bilhassa müziğin giriş kısmında yaratılan boşluk duygusu (belki hiçliği de ekleyebiliriz buna) melankolik bir esinti yaratıyor müzikte. Melis Karaduman’ın başka teklilerinde de buna misal bir hava var. Müziklerin melodik yapısı, liriklerdeki vakit mefhumunun varlık, yokluk sorununa dokunması, arafta kalma, çıkmaza düşme üzere hislerin tartısı bu atmosferi yaratıyor. Gerçi Karaduman’ın şarkıyı yorumlama biçimi, sesinin kıvrımlarında bir ırmağın şırıltısını duyuyormuşçasına berrak bir his bırakıyor dinleyende. Sesinin çoşkusu, yer yer eğlenceli tonlamaları ortasındaki melankoliyi dozunda tutmasına niye oluyor. Kendisi üzere kuvvetli bir sese sahip olan, alternatif sahnenin parlayan öbür isimlerinden Canay Doğan’la yaptıkları ikili çalışmalardan biri olan ‘Yok’ isimli müzikte da bu arafta kalma, bir daha kendini oluşturma, bulma üzere problemler vakit olgusuyla birlikte ele alınıyor. Tıpkı biçimde geçtiğimiz temmuz ayında çıkardığı solo teklisi ‘Zamansız’ müziğinde da, vakit olgusu bir daha varlık, yokluk ve oluşla bir arada lisana geliyor. Bunun ortasında aşk da var, gündelik hayatın tekdüzeliği de… Alttan alta vakti durdurma isteğiyle de karşılaşıyoruz. Bu, aklını da dondurma, ortasındaki öteki zıtlıklarla çarpışmayı sonlandırma ya da sakince dinleyip manaya arzuna da tekabül ediyor. “Karışır biri ötekine” kelamları de bir yanıyla bu çarpışmayı tabir ederken bir yanıyla aşkı da içine alıyor. Müziğin sonundaki “Belki toz olurum” kelamı bir daha cihandaki insanın tekliğine ve vakit olgusuna gönderme yapıyor – ki son periyot yapılan müziklerde toz, zerre, kaybolmak, yalnızlık, varoluş üzere problemlerin fazlacaça lisana getirilmesi yaşadığımız sürecin, bilhassa genç jenerasyonun üstündeki tesirini görmek ismine kıymetli.
Melis Karaduman genç bir müzisyen. çabucak hemen 22 yaşında. Lakin on yaşından itibaren müzikle canciğer olmuş. Müziğe duyduğu tutku ortasındaki şarkıyı büyütüyor. Müzik yapma, müzik yazma ve söyleme, kendini ritimle şekillendirme içerden gelen, epey daha derinlerde yatan sesi bulmakta yatıyor olsa gerek. Bu tüm müzisyenler için bu biçimdedir sanırım. Melis Karaduman da bu sesi büyütmekte. R&B stilinde müzikleriyle alternatif sahnenin gelecekte daha epeyce konuşulacak isimlerinden biri o.
Hal bu biçimdeyken yeni devrin parlayan sesi Melis Karaduman’dan kelam etmek gerek. Zira kuvvetli sesiyle gümbür gümbür geliyor Melis. Üstelik dumanı üstünde tüten yeni teklisi ‘Tek Başıma’ da BBI Music. Co bünyesinde 10 Eylül’de çıktı. Müzikte alternatif sahnenin kuvvetli isimlerinden Veys Çolak, vokalde ve gitarda Melis Karaduman’a eşlik ediyor. Melis Karaduman’ın birinci akustik teklisi olan bu müziğin kelamlarında Veys Çolak’ın da imzası var. ‘Tek Başıma’, bu periyodun buhranını yansıtıyor. Korku, sıkışıp kalma, belirsizlik, yalnızlık üzere hislerin ağır bastığı müzikte oyun imgesi dikkat cazibeli. Aslında müziğin özü de, asıl sıkıntısı de bu imgede gizli. Oyun; hayatı, sahneyi işaret ediyor ve oradaki tek kişilik rolümüzü. Bu tek kişilik rolün kaybedeni de kazanını da yok. Müzikte “Oynarım oynarım lakin tek başıma / Ne kazananı var ne de kaybedeni” kelamları insanın dünyaya fırlatıldığı anda başlayan tek başınalığına, varlık sorununa gönderme. Müziğin müzikal altyapısı da bu duyguyu ziyadesiyle yansıtıyor. Bilhassa müziğin giriş kısmında yaratılan boşluk duygusu (belki hiçliği de ekleyebiliriz buna) melankolik bir esinti yaratıyor müzikte. Melis Karaduman’ın başka teklilerinde de buna misal bir hava var. Müziklerin melodik yapısı, liriklerdeki vakit mefhumunun varlık, yokluk sorununa dokunması, arafta kalma, çıkmaza düşme üzere hislerin tartısı bu atmosferi yaratıyor. Gerçi Karaduman’ın şarkıyı yorumlama biçimi, sesinin kıvrımlarında bir ırmağın şırıltısını duyuyormuşçasına berrak bir his bırakıyor dinleyende. Sesinin çoşkusu, yer yer eğlenceli tonlamaları ortasındaki melankoliyi dozunda tutmasına niye oluyor. Kendisi üzere kuvvetli bir sese sahip olan, alternatif sahnenin parlayan öbür isimlerinden Canay Doğan’la yaptıkları ikili çalışmalardan biri olan ‘Yok’ isimli müzikte da bu arafta kalma, bir daha kendini oluşturma, bulma üzere problemler vakit olgusuyla birlikte ele alınıyor. Tıpkı biçimde geçtiğimiz temmuz ayında çıkardığı solo teklisi ‘Zamansız’ müziğinde da, vakit olgusu bir daha varlık, yokluk ve oluşla bir arada lisana geliyor. Bunun ortasında aşk da var, gündelik hayatın tekdüzeliği de… Alttan alta vakti durdurma isteğiyle de karşılaşıyoruz. Bu, aklını da dondurma, ortasındaki öteki zıtlıklarla çarpışmayı sonlandırma ya da sakince dinleyip manaya arzuna da tekabül ediyor. “Karışır biri ötekine” kelamları de bir yanıyla bu çarpışmayı tabir ederken bir yanıyla aşkı da içine alıyor. Müziğin sonundaki “Belki toz olurum” kelamı bir daha cihandaki insanın tekliğine ve vakit olgusuna gönderme yapıyor – ki son periyot yapılan müziklerde toz, zerre, kaybolmak, yalnızlık, varoluş üzere problemlerin fazlacaça lisana getirilmesi yaşadığımız sürecin, bilhassa genç jenerasyonun üstündeki tesirini görmek ismine kıymetli.
Melis Karaduman genç bir müzisyen. çabucak hemen 22 yaşında. Lakin on yaşından itibaren müzikle canciğer olmuş. Müziğe duyduğu tutku ortasındaki şarkıyı büyütüyor. Müzik yapma, müzik yazma ve söyleme, kendini ritimle şekillendirme içerden gelen, epey daha derinlerde yatan sesi bulmakta yatıyor olsa gerek. Bu tüm müzisyenler için bu biçimdedir sanırım. Melis Karaduman da bu sesi büyütmekte. R&B stilinde müzikleriyle alternatif sahnenin gelecekte daha epeyce konuşulacak isimlerinden biri o.