Gençliğinde, ud ve tambura duyduğu ilgiyle bu enstrümanları icra etmeye başlayan ve musiki cemiyetlerinde de çalan Osman Eşen (76), asıl mesleği öğretmenlikten 1993’te emekli olduktan 5 yıl daha sonra hobi olarak atölye kurdu.
Müzisyen arkadaşlarının teşvikiyle başladığı işte ustalaşan Eşen, vakit içerisinde ünü ülke sonlarını da aşınca taleplere yetişemez duruma geldi. Eşen, ağaçları 23 yıldır hünerli elleriyle, dinleyenleri mest eden müzik aletlerine dönüştürüyor.
Kalan ömrünü adadığı ve “dünyam” dediği atölyesinde eskisi kadar üretim yapamasa da kalite, disiplin ve titizlikten taviz vermeden müzik aletleri yapan Eşen, üretimi biten enstrümanlarından tam manasıyla içine sinmeyenleri müşterilerine sunmuyor.
Eşen, AA muhabirine, ud ve tambur sesini, çocukluğunda birinci kez radyoda duyduğunu ve gençlik senelerına kadar aşık olduğu bu enstrümanların neye benzediğini bilmediğini söylemiş oldu.
Öğretmen olduktan daha sonra birinci enstrümanını aldığını belirten Eşen, daha sonrasında müziğin daima hayatının merkezinde yer aldığını tabir etti.
Müziğin kendisi için bir tutkudan daha fazlası olduğunu kaydeden Eşen, “İnsanın, müziği sevmesi lazım. Ondan evvel insanı sevmek lazım. O sana her şeyi verir. Müzik ruhun besini derler. Bunu ben demiyorum, evvelce beri söylenen bir şey. Evvelden hastalara bile kimi şifahanelerde değişik makamlarda ney, ud, tambur sesi dinletirlermiş. Ben de ıstıraba, düşünceye düşsem çabucak tamburumu alırım elime. On dakikada ruhum dinlenir.” diye konuştu.
“RÜYAMDA SAPINI TAKARIM, SESİNİ AYARLARIM”
Yüzlerce hassas hesaplama ve ince işçilikle ortalama 20 günde yaptığı enstrümandan yankılanan nameleri dinlemenin, kendisine tarifsiz hisler yaşattığını vurgulayan Eşen, şöyleki konuştu:
“Önce kaliteli ağaç bulacaksın. Sazın gövdesi, ceviz, maun, kelebek ve venge ağaçlarından hoş olur. Gövde kapağının da ladin ya da köknar olması lazım. Kırk ölçüp bir yapacaksın. İstikrar fazlaca kıymetli. Ağacı birleştirip, önünü ardını denk getirinceye kadar binlerce süreçten geçiyor. Şu sazı bir insan yapıyor ve bundan fazlaca değişik, olağanüstü sesler çıkıyor. İşte ben buna hayranım. Anlatılacak üzere bir şey değil. Ben, fevkalâde fevkalade bir zevk alıyorum. Bu benim hayalime bile giriyor. Düşümde sapını takarım, sesini ayarlarım. ‘Yaşın 76, ne düşü?’ diyebilirler lakin giriyor işte. O denli bir haz veriyor bana.”
Eşen, Türkiye’de biroldukça yerin yanı sıra yurt haricinde İtalya, Yunanistan, Fransa, Moldova, Almanya üzere biroldukca ülkeye de yaptığı enstrümanları gönderdiğini aktararak, bugüne kadar da müşterilerinden hiç şikayet almadığını lisana getirdi.
Kıymetli bir sıhhat sorunu bulunmadığını anlatan Eşen, “Eskiden 8 saat çalışıp yorulmuyordum, artık yaşlılıktan kaynaklı 2 saatte yoruluyorum. Ömrüm çok devam edeceğim. Herbiçimde benim buradan cenazem çıkacak. Zira epey seviyorum. Bu benim bir hobim. Ben usta görmedim, kendime de usta demiyorum. Burası benim dünyam.” diye konuştu.
KAYNAK: AA
Müzisyen arkadaşlarının teşvikiyle başladığı işte ustalaşan Eşen, vakit içerisinde ünü ülke sonlarını da aşınca taleplere yetişemez duruma geldi. Eşen, ağaçları 23 yıldır hünerli elleriyle, dinleyenleri mest eden müzik aletlerine dönüştürüyor.
Kalan ömrünü adadığı ve “dünyam” dediği atölyesinde eskisi kadar üretim yapamasa da kalite, disiplin ve titizlikten taviz vermeden müzik aletleri yapan Eşen, üretimi biten enstrümanlarından tam manasıyla içine sinmeyenleri müşterilerine sunmuyor.
Eşen, AA muhabirine, ud ve tambur sesini, çocukluğunda birinci kez radyoda duyduğunu ve gençlik senelerına kadar aşık olduğu bu enstrümanların neye benzediğini bilmediğini söylemiş oldu.
Öğretmen olduktan daha sonra birinci enstrümanını aldığını belirten Eşen, daha sonrasında müziğin daima hayatının merkezinde yer aldığını tabir etti.
Müziğin kendisi için bir tutkudan daha fazlası olduğunu kaydeden Eşen, “İnsanın, müziği sevmesi lazım. Ondan evvel insanı sevmek lazım. O sana her şeyi verir. Müzik ruhun besini derler. Bunu ben demiyorum, evvelce beri söylenen bir şey. Evvelden hastalara bile kimi şifahanelerde değişik makamlarda ney, ud, tambur sesi dinletirlermiş. Ben de ıstıraba, düşünceye düşsem çabucak tamburumu alırım elime. On dakikada ruhum dinlenir.” diye konuştu.
“RÜYAMDA SAPINI TAKARIM, SESİNİ AYARLARIM”
Yüzlerce hassas hesaplama ve ince işçilikle ortalama 20 günde yaptığı enstrümandan yankılanan nameleri dinlemenin, kendisine tarifsiz hisler yaşattığını vurgulayan Eşen, şöyleki konuştu:
“Önce kaliteli ağaç bulacaksın. Sazın gövdesi, ceviz, maun, kelebek ve venge ağaçlarından hoş olur. Gövde kapağının da ladin ya da köknar olması lazım. Kırk ölçüp bir yapacaksın. İstikrar fazlaca kıymetli. Ağacı birleştirip, önünü ardını denk getirinceye kadar binlerce süreçten geçiyor. Şu sazı bir insan yapıyor ve bundan fazlaca değişik, olağanüstü sesler çıkıyor. İşte ben buna hayranım. Anlatılacak üzere bir şey değil. Ben, fevkalâde fevkalade bir zevk alıyorum. Bu benim hayalime bile giriyor. Düşümde sapını takarım, sesini ayarlarım. ‘Yaşın 76, ne düşü?’ diyebilirler lakin giriyor işte. O denli bir haz veriyor bana.”
Eşen, Türkiye’de biroldukça yerin yanı sıra yurt haricinde İtalya, Yunanistan, Fransa, Moldova, Almanya üzere biroldukca ülkeye de yaptığı enstrümanları gönderdiğini aktararak, bugüne kadar da müşterilerinden hiç şikayet almadığını lisana getirdi.
Kıymetli bir sıhhat sorunu bulunmadığını anlatan Eşen, “Eskiden 8 saat çalışıp yorulmuyordum, artık yaşlılıktan kaynaklı 2 saatte yoruluyorum. Ömrüm çok devam edeceğim. Herbiçimde benim buradan cenazem çıkacak. Zira epey seviyorum. Bu benim bir hobim. Ben usta görmedim, kendime de usta demiyorum. Burası benim dünyam.” diye konuştu.
KAYNAK: AA