antik çağ
Trireme – bir fikir hırsızlığı Roma’yı nasıl bir numaralı deniz gücü yaptı?
Kadırgalar üç sıra ruer tarafından destekleniyordu.
© Müşterekler
Pön Savaşlarında Roma lejyonerleri su üzerinde savaşmak zorunda kaldılar. Bunu yapmak için, bir rakibin gemisini kopyaladılar ve Kathargo’nun durdurmak için güçsüz olduğu bir değişiklik yaptılar.
Dünya gücüne yükselişin başlangıcında, Roma’nın gücü yalnızca lejyonların, yani piyadelerin gücüne dayanıyordu. Ancak o zamanlar dünya Akdeniz çevresinde toplanmıştı. İtalyan botunun ötesine geçmek istiyorsanız, bir deniz gücü olmanız gerekiyordu. Romalılar da bunu acı bir şekilde fark ettiler. Roma büyüdükçe, Batı Akdeniz’in baskın gücü Fenikelilerle yüzleşmek kaçınılmazdı. Daha sonraki imparatorluk bir yol ağıyla bir arada tutuldu, Fenikeliler başkentleri Kartaca’dan denizlere yelken açtılar.
İlk bakışta, bu onlara Roma karşısında paha biçilmez bir avantaj sağlamış olmalı. Çünkü deniz Kartaca’ya aitken Akdeniz topraklarına nasıl hükmedilebilirdi? Sicilya’ya bile ancak su ile ulaşılabiliyordu.
yayın Akışı
“ZeroZeroZero” – dünyanın en zorlu mafya serisi
05/24/2020
Şans Roma’ya yardım etti
O zamanlar hala bir birliğe dayalı olan lejyonların uzun vadede Kartaca’nın paralı ordularından üstün olduğu biliniyor. Ancak Fenikeliler denizdeki Romalıları da hafife almışlardı. Sıfırdan yüze lider deniz gücü olmayı başardılar. Çünkü Romalılar iyi mühendis ve pragmatikti. Uzun süre tahmin etmek yerine, Kathargo’dan bir gemiyi kopyalamaya karar verdiler.
Eline bir Qinquereme düştü ve bire bir yeniden yaratıldı. MÖ 261’de Senato ilk kez kendi filosunu inşa ettirdi. 100 quinquerem ve 20 triremden oluşuyordu. Polybius şöyle yazıyor: “Bu gemiyi model olarak aldılar ve ardından tüm filolarını inşa ettiler. Bu şans eseri olmasaydı, deneyimsizlikleri nedeniyle planlarını gerçekleştirmeyi düşünemezlerdi.” Triremler ve qinqueremler kadırgalardı. Kürekçiler, üst üste üç sıra halinde yerleştirildi. Beş kürekçi – Qinquereme – durumunda, iki üst küreğin her birine iki adam oturdu. Kürekçiler gemiyi hareket ettirdiler. Özellikle savaşta. Yani bu gemiler güçlü bir şekilde hızlanabiliyordu, son derece küçüktü ve rüzgardan bağımsızdı.
Hollywood filmlerinde bu dönemin deniz savaşları genellikle “Ben Hur”daki gibi tasvir edilir. Kürekçiler – köleler – aşırıya götürülür. Becerikli manevra kendi gemisini saldırı pozisyonuna getirdi, ardından rakip geminin ortasına bir tokmakla çarptı. İsteğe bağlı olarak düşman botunun kürekleri cesur bir manevra ile kırılır. Bu tür denizcilik becerileri vardı, Fenikeliler gemilerini idare etmede mükemmeldiler. Rakibi geride bıraktılar ve ardından onu koçbaşıyla batırdılar.
kazı
Fotoğraf serisi 7 resim – Pompeii’den bir hizmetkarın canlandırdığı kamera hücreleri ve kafatasları
8 resim
08/22/2019
Su üzerinde kara savaşı
Romalıların denizde savaş hakkında farklı fikirleri vardı. İdeal deniz savaşları bir kara savaşına benziyordu. Gemiler uzun sıralar halinde yan yana uzanıyordu. Bu da rakibin manevralarını zorlaştırdı. Ve sonra her zamanki dövüş yöntemlerini suya nasıl aktaracaklarına dair çok önemli bir fikirleri vardı. Gemilerin pruvalarına uzun asma köprüler monte ederler. Şimdi sırasının sadece rakibinkine kafa kafaya gitmesi gerekiyordu. Saflar çöktüğünde köprüler yıkıldı.
“Kuzgunlar” köprülerin dibine iliştirilmişti. Darbe anında rakibin güvertesine sıkıca saplanan kancalar. Her iki gemi de artık ayrılmaz bir şekilde birbirine bağlıydı.
Savaş denizcilikle devam etmedi, böyle bir yol yoktu. Sonra lejyonerler, komando mangalarında düşman güvertesine koştu. Orada açık alandaki kadar fazla alan yoktu ama yine de mangalar orada aynı şekilde savaşabiliyordu. Birbirine yakın, kalkanlarla dizildiler ve birbirlerini desteklediler. Filmlerde çok popüler olan vahşi isyanlardan kaçındı. Bu Fenikeliler için bir şok oldu. Mürettebatı denizcilerdi, disiplinli piyadeler değil.
Kartacalılar, Mylae’deki ilk deniz savaşında yenildiler. 130 gemiden 50’sini kaybettiler ve gemiye binme taktiklerine karşı güçsüz kaldılar.
antik çağ
Antoninus Vebası – Roma İmparatorluğu’nun düşüşünü nasıl başlatan bir veba
04/29/2023
gemide burulma kabukları
Daha sonra Romalılar daha fazla iyileştirme yaptı. Gemilerde bir üst yapı, kale vardı. Oradan okçular savaşa müdahale edebilirdi. Yakıcı oklar attılar veya düşmanın denizcilerini hedef aldılar. Diğer ülkeler bunu daha önce yapmıştı. Ancak Romalılar daha da ileri gitti. Kara muharebelerinde bile uzun mesafelerde birliklerine büyük ateş gücü sağlayan savaş makinelerini gemiye aldılar. Güverteye mancınıklar ve cirit fırlatabilen tatar yayı benzeri büyük makineler, balistalar gemiye monte edildi. Bu ağır silahlar, güçlerini ağır karşı ağırlıklardan değil, bükülmüş kenevir halatlardan aldıkları için gemilerde kullanım için çok uygundu. Yakıcı mermilerle düşman gemilerini uzaktan ateşe verebilirler. Küçük bir yangın bile mürettebat için büyük bir handikaptı çünkü tüm geminin alev almasını önlemek için söndürülmesi gerekiyordu.
Antik napalm
Pön Savaşları’ndan çok sonra bir sonraki önemli yenilik geldi. Augustus’un en yetenekli generali, kızının kocası ve İmparatorun sadık dostu Marcus Vipsanius Agrippa, kıskaç fikrini balista ile birleştirdi. Şimdi uzun iplerin bağlandığı dikenli mızraklar ateşlendi. Başka bir gemide mahsur kalırlarsa, oltaya takılmış balık gibi kıvranırdı. Romalılar ipleri yakaladılar ve düşmanı o kadar yaklaştırdılar ki, piyadeleri fırtına köprüsünden geçebilirdi.
Bizans döneminde taktikler yeniden değişti. Doğu Romalılar, bir deniz savaşını kara savaşına dönüştürmek için daha fazla girişimde bulunmadı. Çünkü antik çağın napalmı olan Yunan ateşini geliştirmişlerdi. Bir kez tutuşan ve söndürülemeyen bu madde, bir gemiye atılırsa, kaçınılmaz olarak yanardı. Denizde yakın dövüş, uzun mesafeli çatışmaya dönüştü.
Ayrıca okuyun:
Yunan Ateşi: Antik napalm Bizans’ı 800 yıl boyunca nasıl korudu?
Romalılar bizim için gerçekte ne yaptı?
Antoninus Vebası – Roma İmparatorluğu’nun düşüşünü nasıl başlatan bir veba
#Konular
Trireme – bir fikir hırsızlığı Roma’yı nasıl bir numaralı deniz gücü yaptı?
Kadırgalar üç sıra ruer tarafından destekleniyordu.
© Müşterekler
Pön Savaşlarında Roma lejyonerleri su üzerinde savaşmak zorunda kaldılar. Bunu yapmak için, bir rakibin gemisini kopyaladılar ve Kathargo’nun durdurmak için güçsüz olduğu bir değişiklik yaptılar.
Dünya gücüne yükselişin başlangıcında, Roma’nın gücü yalnızca lejyonların, yani piyadelerin gücüne dayanıyordu. Ancak o zamanlar dünya Akdeniz çevresinde toplanmıştı. İtalyan botunun ötesine geçmek istiyorsanız, bir deniz gücü olmanız gerekiyordu. Romalılar da bunu acı bir şekilde fark ettiler. Roma büyüdükçe, Batı Akdeniz’in baskın gücü Fenikelilerle yüzleşmek kaçınılmazdı. Daha sonraki imparatorluk bir yol ağıyla bir arada tutuldu, Fenikeliler başkentleri Kartaca’dan denizlere yelken açtılar.
İlk bakışta, bu onlara Roma karşısında paha biçilmez bir avantaj sağlamış olmalı. Çünkü deniz Kartaca’ya aitken Akdeniz topraklarına nasıl hükmedilebilirdi? Sicilya’ya bile ancak su ile ulaşılabiliyordu.
yayın Akışı
“ZeroZeroZero” – dünyanın en zorlu mafya serisi
05/24/2020
Şans Roma’ya yardım etti
O zamanlar hala bir birliğe dayalı olan lejyonların uzun vadede Kartaca’nın paralı ordularından üstün olduğu biliniyor. Ancak Fenikeliler denizdeki Romalıları da hafife almışlardı. Sıfırdan yüze lider deniz gücü olmayı başardılar. Çünkü Romalılar iyi mühendis ve pragmatikti. Uzun süre tahmin etmek yerine, Kathargo’dan bir gemiyi kopyalamaya karar verdiler.
Eline bir Qinquereme düştü ve bire bir yeniden yaratıldı. MÖ 261’de Senato ilk kez kendi filosunu inşa ettirdi. 100 quinquerem ve 20 triremden oluşuyordu. Polybius şöyle yazıyor: “Bu gemiyi model olarak aldılar ve ardından tüm filolarını inşa ettiler. Bu şans eseri olmasaydı, deneyimsizlikleri nedeniyle planlarını gerçekleştirmeyi düşünemezlerdi.” Triremler ve qinqueremler kadırgalardı. Kürekçiler, üst üste üç sıra halinde yerleştirildi. Beş kürekçi – Qinquereme – durumunda, iki üst küreğin her birine iki adam oturdu. Kürekçiler gemiyi hareket ettirdiler. Özellikle savaşta. Yani bu gemiler güçlü bir şekilde hızlanabiliyordu, son derece küçüktü ve rüzgardan bağımsızdı.
Hollywood filmlerinde bu dönemin deniz savaşları genellikle “Ben Hur”daki gibi tasvir edilir. Kürekçiler – köleler – aşırıya götürülür. Becerikli manevra kendi gemisini saldırı pozisyonuna getirdi, ardından rakip geminin ortasına bir tokmakla çarptı. İsteğe bağlı olarak düşman botunun kürekleri cesur bir manevra ile kırılır. Bu tür denizcilik becerileri vardı, Fenikeliler gemilerini idare etmede mükemmeldiler. Rakibi geride bıraktılar ve ardından onu koçbaşıyla batırdılar.
kazı
Fotoğraf serisi 7 resim – Pompeii’den bir hizmetkarın canlandırdığı kamera hücreleri ve kafatasları
8 resim
08/22/2019
Su üzerinde kara savaşı
Romalıların denizde savaş hakkında farklı fikirleri vardı. İdeal deniz savaşları bir kara savaşına benziyordu. Gemiler uzun sıralar halinde yan yana uzanıyordu. Bu da rakibin manevralarını zorlaştırdı. Ve sonra her zamanki dövüş yöntemlerini suya nasıl aktaracaklarına dair çok önemli bir fikirleri vardı. Gemilerin pruvalarına uzun asma köprüler monte ederler. Şimdi sırasının sadece rakibinkine kafa kafaya gitmesi gerekiyordu. Saflar çöktüğünde köprüler yıkıldı.
“Kuzgunlar” köprülerin dibine iliştirilmişti. Darbe anında rakibin güvertesine sıkıca saplanan kancalar. Her iki gemi de artık ayrılmaz bir şekilde birbirine bağlıydı.
Savaş denizcilikle devam etmedi, böyle bir yol yoktu. Sonra lejyonerler, komando mangalarında düşman güvertesine koştu. Orada açık alandaki kadar fazla alan yoktu ama yine de mangalar orada aynı şekilde savaşabiliyordu. Birbirine yakın, kalkanlarla dizildiler ve birbirlerini desteklediler. Filmlerde çok popüler olan vahşi isyanlardan kaçındı. Bu Fenikeliler için bir şok oldu. Mürettebatı denizcilerdi, disiplinli piyadeler değil.
Kartacalılar, Mylae’deki ilk deniz savaşında yenildiler. 130 gemiden 50’sini kaybettiler ve gemiye binme taktiklerine karşı güçsüz kaldılar.
antik çağ
Antoninus Vebası – Roma İmparatorluğu’nun düşüşünü nasıl başlatan bir veba
04/29/2023
gemide burulma kabukları
Daha sonra Romalılar daha fazla iyileştirme yaptı. Gemilerde bir üst yapı, kale vardı. Oradan okçular savaşa müdahale edebilirdi. Yakıcı oklar attılar veya düşmanın denizcilerini hedef aldılar. Diğer ülkeler bunu daha önce yapmıştı. Ancak Romalılar daha da ileri gitti. Kara muharebelerinde bile uzun mesafelerde birliklerine büyük ateş gücü sağlayan savaş makinelerini gemiye aldılar. Güverteye mancınıklar ve cirit fırlatabilen tatar yayı benzeri büyük makineler, balistalar gemiye monte edildi. Bu ağır silahlar, güçlerini ağır karşı ağırlıklardan değil, bükülmüş kenevir halatlardan aldıkları için gemilerde kullanım için çok uygundu. Yakıcı mermilerle düşman gemilerini uzaktan ateşe verebilirler. Küçük bir yangın bile mürettebat için büyük bir handikaptı çünkü tüm geminin alev almasını önlemek için söndürülmesi gerekiyordu.
Antik napalm
Pön Savaşları’ndan çok sonra bir sonraki önemli yenilik geldi. Augustus’un en yetenekli generali, kızının kocası ve İmparatorun sadık dostu Marcus Vipsanius Agrippa, kıskaç fikrini balista ile birleştirdi. Şimdi uzun iplerin bağlandığı dikenli mızraklar ateşlendi. Başka bir gemide mahsur kalırlarsa, oltaya takılmış balık gibi kıvranırdı. Romalılar ipleri yakaladılar ve düşmanı o kadar yaklaştırdılar ki, piyadeleri fırtına köprüsünden geçebilirdi.
Bizans döneminde taktikler yeniden değişti. Doğu Romalılar, bir deniz savaşını kara savaşına dönüştürmek için daha fazla girişimde bulunmadı. Çünkü antik çağın napalmı olan Yunan ateşini geliştirmişlerdi. Bir kez tutuşan ve söndürülemeyen bu madde, bir gemiye atılırsa, kaçınılmaz olarak yanardı. Denizde yakın dövüş, uzun mesafeli çatışmaya dönüştü.
Ayrıca okuyun:
Yunan Ateşi: Antik napalm Bizans’ı 800 yıl boyunca nasıl korudu?
Romalılar bizim için gerçekte ne yaptı?
Antoninus Vebası – Roma İmparatorluğu’nun düşüşünü nasıl başlatan bir veba
#Konular