Aslı Örnek
Dolapdere’deki Arter Galeri yeni döneme Bill Fontana’nın ‘Sessiz Yankılar: Notre-Dame’ isimli ses yerleştirmesiyle başladı. Fontana, Arter ziyaretçisinin aşina olduğu bir isim. Çünkü bir daha birebir yerde sanatkarın ‘İo’nun Yeni Sesler’ isimli ses/video yerleştirmesi mart ayında meraklılarıyla buluşmuştu. O da tıpkı yeni stant üzere, 4 Aralık’a kadar ziyaret edilebilecek. Bilenler biliyor ancak tanımayanlar için evvel Bill Fontana’nın kim olduğunu anlatarak yazıma başlayayım, daha sonra da stant ve bu standın bizlere ne anlatmak istediğiyle devam edeyim.
SES ALANINDA ÖNCÜ İŞLER YAPIYOR
75 yaşındaki Amerikalı Bill Fontana, 40 yılı aşkın müddete yayılan sanat pratiği boyunca ürettiği, ses alanındaki öncü araştırmaları ve çalışmalarıyla tanınıyor. Görsel ve mimari yerlere ait algılarımızla etkileşim kuran sanatçı, bunları dönüştürmek için sesi heykel üzere kullanıyor. bu biçimdece dinleyicinin zihninde görsel bir çağrışım alanı yaratıyor. Yapıtların de akustik mikrofonlar, sualtı sensörleri (hidrofonlar) ve yapısal/materyal sensörler (ivmeölçerler) kullanıyor. Yapıtları Tate Çağdaş, Whitney Museum of American Arka, San Francisco Museum of Çağdaş Art’ın da ortalarında dünyaca ünlü müzelerde sergilenen Fontana, bununla birlikte kamusal sanat çalışmaları ve radyo projeleri de gerçekleştiriyor. Bu ortada kendisi, 2013 yılında dijital yaratıcılığı yeni boyutlara taşıyan ‘Prix Ars Electronica [email protected]’ ödülünün de sahibi. Fontana’nın birebir yıl konuk sanatçı programı dahilinde katıldığı ve Cern’de vazife yapan bir kozmologla bir arada ürettiği ‘Akustik Vakit Yolculuğu’ isimli projesi, Büyük Hadron Çarpıştırıcısı’nı dünyanın en büyük akustik enstrümanına dönüştürdüğü de biliniyor.
PARİS’TEN daha sonra İSTANBUL’DA
Gelelim sanatkarın Arter’deki ‘Sessiz Yankılar: Notre Dame’ isimli sergisine… Bill Fontana’nın, birinci gösterimi 7 Haziran’da Centre Pompidou’da gerçekleştirilen ‘Sessiz Yankılar: Notre-Dame’ isimli standı, Paris’teki Notre-Dame Katedrali’nde yer alan ve 2019’daki yangın sonucunda sessizliğe bürünen 10 adet dev çanın seslerini bir daha sanatseverlerle buluşuyor. Sanatkarın, çanların Paris’in ortam seslerine karşılık veren titreşimlerini kaydettiği ve kendine has üslubuyla insan kulağının işitebileceği hale getirdiği eser, bu mistik sesleri canlı bir temasla Paris’ten İstanbul’a taşıyor ve Arter, Centre Pompidou’dan daha sonra projeye konut sahipliği yapan dünya müzelerinin birincisi oluyor.
FONTANA YAPITI NASIL YAPTIĞINI ANLATTI
Melih Fereli küratörlüğündeki stant için Türkiye’ye gelen Bill Fontana, geçen hafta katıldığı basın toplantısında yapıtıyla ilgili şöyleki konuşuyor: “Notre Dame ile geçmişim 1994’e dayanıyor, o periyot Paris’te diğer bir proje yapıyordum. Kültür Bakanlığı dayanağıyla, Paris’in Arc de Tromphe’dan görülen 16 farklı noktasına canlı yayın yapabilmek ismine mikrofonlar yerleştirme müsaadesi almıştım. Bu noktalardan biri Notre Dame’dı. Katedral ile ilgili birinci tecrübem bu olmuştu. Artık ise Notre Dame’a geri döndüğümde girdiğim yer bir inşaat alanı. Katedralin çatısı yerinde değil, iç yer büsbütün iskelelerle kaplı; dev boyutta bir inşaat mevcut. Öte yandan çan kuleleri hala yerinde. Bu alana erişebilmek benim için büyük bir ayrıcalık. Burada olup biten tüm tarihi gözümde canlandırabiliyorum.
Notre Dame’daki yangının fotoğraflarını gördüğümde, çan kulelerinin mucizevi biçimde yangından kurtulduğunu gördüm. Kulelerdeki çanların da tıpkı biçimde kurtulduğunu öğrenince, çan kulelerine erişim sağlama talihim olursa çanlara ivme ölçerler bağlayarak, bu çanların tüm bu vakit boyunca gizlice tınladıklarını bu etkileyici ve sıradan olguyu bakılırsabileceğimizi keşfettim. olağan olarak bunu duymak mümkün değildi. Çanların etrafındaki jenerasyonlar, ivme ölçerleri çanlara bağlıyor. İşin temeli çok sıradan: Çanlar özgür salınımda titreşmek için tasarlanmışlar. Notre Dame etrafını saran, ortam seslerini içeren ses alanı ise bir fazlaca farklı frekansın birleşiminden oluşuyor. Frekans ve etraf sesleri, çanın armonik tınısıyla örtüştüğünde çan bu frekansta içten içe titremeye başlıyor. Bu titreşim çandan havaya yayılmadığı için kulakla algılanamıyor. Fakat bu çalışmayla herkes duyabiliyor.”
ANDA KALMAK MÜMKÜN MÜ?
Toplantı sırasında bir periyot Budist rahiplerle vakit geçirdiğini anlatan Bill Fontana, tecrübelerini de paylaştı ve bence çanların sırrı da buradan geliyor. Sanatçı, ne geçmiş ne gelecek şimdiki vaktin ehemmiyetini çanın sesiyle bağdaştırıyor. Bu sergiyi gezenlerden istediği, dışarıda ne olduğundan hayli bu anda kendiyle baş başa kalması… İki yere yayılan (biri görüntü gösterisiyle karanlık odada) ses heykel başladığında ben güya siren sesi de duyuyorum. Aklıma 10 Kasım’lar ve hüzün geliyor. daha sonra çan sesine kulaklarım daha fazla alışıyor. İşin ilginci bir gazeteci daha benim yaptığım yorumu küratör Melih Fereli’ye yapmış. Arter, Centre Pompidou’dan daha sonra projeye konut sahipliği yapan dünya müzelerinin birincisi olduğu için merak ediyorum; sonrasındasında gideceği ülkelerde sanki sesler neye benzetilecek? Çünkü bence toplumlarla, toplumsal olgu ve olaylarla herkes tıpkı sesi farklı işitiyor.
Dolapdere’deki Arter Galeri yeni döneme Bill Fontana’nın ‘Sessiz Yankılar: Notre-Dame’ isimli ses yerleştirmesiyle başladı. Fontana, Arter ziyaretçisinin aşina olduğu bir isim. Çünkü bir daha birebir yerde sanatkarın ‘İo’nun Yeni Sesler’ isimli ses/video yerleştirmesi mart ayında meraklılarıyla buluşmuştu. O da tıpkı yeni stant üzere, 4 Aralık’a kadar ziyaret edilebilecek. Bilenler biliyor ancak tanımayanlar için evvel Bill Fontana’nın kim olduğunu anlatarak yazıma başlayayım, daha sonra da stant ve bu standın bizlere ne anlatmak istediğiyle devam edeyim.
SES ALANINDA ÖNCÜ İŞLER YAPIYOR
75 yaşındaki Amerikalı Bill Fontana, 40 yılı aşkın müddete yayılan sanat pratiği boyunca ürettiği, ses alanındaki öncü araştırmaları ve çalışmalarıyla tanınıyor. Görsel ve mimari yerlere ait algılarımızla etkileşim kuran sanatçı, bunları dönüştürmek için sesi heykel üzere kullanıyor. bu biçimdece dinleyicinin zihninde görsel bir çağrışım alanı yaratıyor. Yapıtların de akustik mikrofonlar, sualtı sensörleri (hidrofonlar) ve yapısal/materyal sensörler (ivmeölçerler) kullanıyor. Yapıtları Tate Çağdaş, Whitney Museum of American Arka, San Francisco Museum of Çağdaş Art’ın da ortalarında dünyaca ünlü müzelerde sergilenen Fontana, bununla birlikte kamusal sanat çalışmaları ve radyo projeleri de gerçekleştiriyor. Bu ortada kendisi, 2013 yılında dijital yaratıcılığı yeni boyutlara taşıyan ‘Prix Ars Electronica [email protected]’ ödülünün de sahibi. Fontana’nın birebir yıl konuk sanatçı programı dahilinde katıldığı ve Cern’de vazife yapan bir kozmologla bir arada ürettiği ‘Akustik Vakit Yolculuğu’ isimli projesi, Büyük Hadron Çarpıştırıcısı’nı dünyanın en büyük akustik enstrümanına dönüştürdüğü de biliniyor.
PARİS’TEN daha sonra İSTANBUL’DA
Gelelim sanatkarın Arter’deki ‘Sessiz Yankılar: Notre Dame’ isimli sergisine… Bill Fontana’nın, birinci gösterimi 7 Haziran’da Centre Pompidou’da gerçekleştirilen ‘Sessiz Yankılar: Notre-Dame’ isimli standı, Paris’teki Notre-Dame Katedrali’nde yer alan ve 2019’daki yangın sonucunda sessizliğe bürünen 10 adet dev çanın seslerini bir daha sanatseverlerle buluşuyor. Sanatkarın, çanların Paris’in ortam seslerine karşılık veren titreşimlerini kaydettiği ve kendine has üslubuyla insan kulağının işitebileceği hale getirdiği eser, bu mistik sesleri canlı bir temasla Paris’ten İstanbul’a taşıyor ve Arter, Centre Pompidou’dan daha sonra projeye konut sahipliği yapan dünya müzelerinin birincisi oluyor.
FONTANA YAPITI NASIL YAPTIĞINI ANLATTI
Melih Fereli küratörlüğündeki stant için Türkiye’ye gelen Bill Fontana, geçen hafta katıldığı basın toplantısında yapıtıyla ilgili şöyleki konuşuyor: “Notre Dame ile geçmişim 1994’e dayanıyor, o periyot Paris’te diğer bir proje yapıyordum. Kültür Bakanlığı dayanağıyla, Paris’in Arc de Tromphe’dan görülen 16 farklı noktasına canlı yayın yapabilmek ismine mikrofonlar yerleştirme müsaadesi almıştım. Bu noktalardan biri Notre Dame’dı. Katedral ile ilgili birinci tecrübem bu olmuştu. Artık ise Notre Dame’a geri döndüğümde girdiğim yer bir inşaat alanı. Katedralin çatısı yerinde değil, iç yer büsbütün iskelelerle kaplı; dev boyutta bir inşaat mevcut. Öte yandan çan kuleleri hala yerinde. Bu alana erişebilmek benim için büyük bir ayrıcalık. Burada olup biten tüm tarihi gözümde canlandırabiliyorum.
Notre Dame’daki yangının fotoğraflarını gördüğümde, çan kulelerinin mucizevi biçimde yangından kurtulduğunu gördüm. Kulelerdeki çanların da tıpkı biçimde kurtulduğunu öğrenince, çan kulelerine erişim sağlama talihim olursa çanlara ivme ölçerler bağlayarak, bu çanların tüm bu vakit boyunca gizlice tınladıklarını bu etkileyici ve sıradan olguyu bakılırsabileceğimizi keşfettim. olağan olarak bunu duymak mümkün değildi. Çanların etrafındaki jenerasyonlar, ivme ölçerleri çanlara bağlıyor. İşin temeli çok sıradan: Çanlar özgür salınımda titreşmek için tasarlanmışlar. Notre Dame etrafını saran, ortam seslerini içeren ses alanı ise bir fazlaca farklı frekansın birleşiminden oluşuyor. Frekans ve etraf sesleri, çanın armonik tınısıyla örtüştüğünde çan bu frekansta içten içe titremeye başlıyor. Bu titreşim çandan havaya yayılmadığı için kulakla algılanamıyor. Fakat bu çalışmayla herkes duyabiliyor.”
ANDA KALMAK MÜMKÜN MÜ?
Toplantı sırasında bir periyot Budist rahiplerle vakit geçirdiğini anlatan Bill Fontana, tecrübelerini de paylaştı ve bence çanların sırrı da buradan geliyor. Sanatçı, ne geçmiş ne gelecek şimdiki vaktin ehemmiyetini çanın sesiyle bağdaştırıyor. Bu sergiyi gezenlerden istediği, dışarıda ne olduğundan hayli bu anda kendiyle baş başa kalması… İki yere yayılan (biri görüntü gösterisiyle karanlık odada) ses heykel başladığında ben güya siren sesi de duyuyorum. Aklıma 10 Kasım’lar ve hüzün geliyor. daha sonra çan sesine kulaklarım daha fazla alışıyor. İşin ilginci bir gazeteci daha benim yaptığım yorumu küratör Melih Fereli’ye yapmış. Arter, Centre Pompidou’dan daha sonra projeye konut sahipliği yapan dünya müzelerinin birincisi olduğu için merak ediyorum; sonrasındasında gideceği ülkelerde sanki sesler neye benzetilecek? Çünkü bence toplumlarla, toplumsal olgu ve olaylarla herkes tıpkı sesi farklı işitiyor.