Almanya'daki lansmanından bu yana, yıldız-Editör Malte Mansholt'un Netflix aboneliği kesintisizdir. Ama artık bitti. Bunun nedeni kısmen sürekli artan fiyatlardır, ancak her şeyden önce Netflix'in kendisidir.
E-posta bir Cuma akşamı metroda otururken geldi. “Merhaba, 2014'ten beri Netflix üyesi olduğunuz için teşekkür ederiz. Netflix'in sunduğu geniş yelpazeyi beğendiğiniz için mutluyuz” dedi. Tabii ki yayın devi sadece bana yazmadı. Konunun parayla ilgili olduğunu hemen anladım. “Kabul ederseniz premium aboneliğiniz 19,99 Euro'ya çıkacak.” Şaşırmıştım. Uzun süre tereddüt etmeden verilen linke tıkladım. Ve on yıl sonra aboneliğimi iptal ettim.
Fiyat artışının kendisi beni pek ilgilendirmiyordu. E-posta, bir süredir içimde neyin gelişmekte olduğunu fark etmemi sağladı: Dürüst olmak gerekirse, Netflix'in sunduklarından artık o kadar da hoşlanmıyorum. En azından ayda 20 euro ödeyecek kadar değil.
Netflix bir sözdü
Başlangıçta farklıydı. Netflix nihayet 2014 yılında Almanya'ya geldiğinde, ilk gün bir abonelik çıkardım. O zamanlar Almanya'da tamamen benzersiz olan yayın hizmeti gerçekten büyülü bir deneyimdi. Yalnızca 12 avro karşılığında izlemek istediğim her şeye sahip oldum; hem kullanışlı hem de her zaman erişilebilir durumdaydı. Bundan önce, bu ülkede yalnızca korsan kopyalama portalları benzer şekilde hızlı, kullanışlı ve kapsamlı bir teklife sahipti.
Ben ve ailem bundan sonuna kadar yararlandık. İster “Arrested Development”, ister “How I Met Your Mother” gibi klasik diziler, ister birçok Hollywood filmi ve tonlarca belgesel olsun: Netflix'te her zaman sadece birkaç tıklamayla izlemek istediğiniz bir şeyi bulabilirsiniz.
Özellikle kurum içi yapımlardan etkilendim. House of Cards dizi izleme şeklimi değiştirdi. Orijinallerin neredeyse tamamı izlenmeye değerdi. Orange is the New Black'teki kadın hapishanesi tek başına bana hitap etmese de açılış jeneriğindeki Netflix logosu benim için kaliteyi garanti etmeye yetti. En iyi arkadaşımı aboneliğe alıp masrafları paylaştırabilmemiz Netflix'i çok önemli kıldı. Makul bir fiyata sabit bir kültür ücretiydi.
Yayın rüyasının sonu
Ancak yıllar geçtikçe bu heyecan ortadan kalktı. Bu yalnızca Netflix'in hatası değildi. Giderek daha fazla stüdyo ve medya şirketi kendi yayın hizmetlerini başlattıkça, Netflix kütüphanesinden giderek daha fazla içerik kayboldu. Bir süre rekabet kaliteyi artırdı: Netflix ve Co. yeni dizi ve filmlere milyarlarca yatırım yaptı. Ve kalite gelişmeye devam etti.
Bir dezavantajı: Her şeyi görmek istiyorsanız birden fazla aboneliğe ihtiyacınız vardı. Hizmetler arasında özenle geçiş yapmamıza rağmen Netflix favorimiz olmaya devam etti.
Bakımlı sır
Netflix şunu açıklıyor: İzleyicilerin 2023'te gerçekten izlediği şey bunlar
Seldeki inciler
Ancak yeni içerik seli giderek artan bir şekilde, özellikle Netflix için bir lütuftan çok bir lanete dönüşüyor. Yayın devi, “Squid Game” veya “House of Money” gibi bir sonraki süper heyecanı tetikleme umuduyla şimdi yeni yapımları internete taşıyor ve kullanıcılarını her ay yeni içeriklerle kelimenin tam anlamıyla bunaltıyor. Ve aralarındaki birkaç mücevherin keşfedilmesi giderek zorlaşıyor.
Paradoksal olarak, yeni dizilere başlamaya değmemesinin nedeni tam olarak budur: Yeterli izleyici yoksa Netflix diziyi giderek daha hızlı iptal eder. İlk zamanlarda neredeyse her projeye izleyici bulması için iki veya üç sezon verilirken, artık “1899” gibi prestijli projeler bile bir sezon sonra iptal ediliyor. Ve onları bulan hayranlar tatminsiz kaldı.
Ardı ardına izlemenin karanlık tarafı
O dönemde Netflix'in başarıya ulaşmasını sağlayan model de önemli bir rol oynamıştı. Netflix, yeni sezonları yayınlandıkları gün yayınlayan ilk hizmet oldu ve böylece daha önce yalnızca DVD sezonlarıyla mümkün olan ünlü art arda izlemeyi mümkün kıldı.
Ancak her zaman izlemeye devam edebilmenin sevinci, hızla bir talihsizliğe dönüşebilir. Çünkü yeni içeriğe daha çabuk ulaşırsınız. Bu nedenle birçok yayın hizmeti her hafta yeni bölümler sunmaya geri dönüyor. Netflix de bunun farkına vardı ve yeni materyalleri daha düzenli bir şekilde sunabilmek için artık sıklıkla yarım sezonları gösteriyor. Şu anda, örneğin “Bridgerton” hitiyle.
İçeriğin miktarı gerçekten çok fazla. Son aylarda ve yıllarda, izlemek yerine sonsuz içerik listelerinde gezinerek daha fazla zaman harcadığımızı fark ettik. Sonunda sinirleniyoruz ve “Seinfeld” gibi klasikleri daha önce üç kez izlemiş olmamıza rağmen açıyoruz.
Rekabet asla uyumaz
Yarışma, Netflix'in ilk günlerindeki tarifini taklit ederek işlerin daha iyi yapılabileceğini gösteriyor. Örneğin Apple TV+ veya Disney+'da ayda önemli ölçüde daha az yeni dizi yayınlanıyor ancak bunlar genellikle yüksek kalitede. Bu otomatik olarak materyale başka türlü izlememiş olabileceğiniz bir şans verir. Ve şaşırabilirsiniz.
Film
VHS vs. Netflix: Son Haber mağazaları yayın çağına nasıl meydan okuyor?
22.10.2023
Her hafta yeni bölümlerin olması, her şeyi bir kerede izlemek yerine yeni bir şeyi sabırsızlıkla bekleyebileceğiniz anlamına geliyor. Ve rakipler de genellikle daha ucuzdur.
Netflix kar elde etmek istiyor
Çünkü dürüst olalım: Son birkaç yıldaki fiyat artışları fazlasıyla iyi bir şeydi. 2014 yılında piyasaya sürüldüğünde, özellikle yüksek görüntü kalitesine (UHD) sahip abonelik için 12 avro ödediniz ve aboneliği diğer hane halkı da dahil olmak üzere en fazla üç kişiyle paylaşabiliyordunuz. Bugün standart abonelik ücreti 14 euro, UHD versiyonu için ise ayda 20 euro aktarmanız gerekiyor. Ve bu, hesabı paylaşmaya izin verilmeden gerçekleşir.
Netflix'in mali tablolarında da itiraf ettiği gibi, sorun içeriğin kalitesi değil: Yıllarca yatırım yaptıktan sonra şirket artık yalnızca kârını artırmak istiyor. Elbette müşterilerin buna uyması gerekmiyor.
Son veda yok
Yine de muhtemelen Netflix'e sonsuza kadar sırtımızı dönmeyeceğiz. “Better Call Saul”, “Mindhunter”, “The Queen's Gambit” veya “Beef” gibi harika diziler tekrar çıktığında mutlaka tekrar abone olacağız. Ve sonra belki yeni bir şey keşfederiz. Ancak Netflix muhtemelen artık her zaman abone olduğumuz standart hizmet olmayacak. Bunun yerine, aralarında geçiş yapacağımız birkaç taneden sadece biri olacak. Gerçekten çok yazık.
#Konular
E-posta bir Cuma akşamı metroda otururken geldi. “Merhaba, 2014'ten beri Netflix üyesi olduğunuz için teşekkür ederiz. Netflix'in sunduğu geniş yelpazeyi beğendiğiniz için mutluyuz” dedi. Tabii ki yayın devi sadece bana yazmadı. Konunun parayla ilgili olduğunu hemen anladım. “Kabul ederseniz premium aboneliğiniz 19,99 Euro'ya çıkacak.” Şaşırmıştım. Uzun süre tereddüt etmeden verilen linke tıkladım. Ve on yıl sonra aboneliğimi iptal ettim.
Fiyat artışının kendisi beni pek ilgilendirmiyordu. E-posta, bir süredir içimde neyin gelişmekte olduğunu fark etmemi sağladı: Dürüst olmak gerekirse, Netflix'in sunduklarından artık o kadar da hoşlanmıyorum. En azından ayda 20 euro ödeyecek kadar değil.
Netflix bir sözdü
Başlangıçta farklıydı. Netflix nihayet 2014 yılında Almanya'ya geldiğinde, ilk gün bir abonelik çıkardım. O zamanlar Almanya'da tamamen benzersiz olan yayın hizmeti gerçekten büyülü bir deneyimdi. Yalnızca 12 avro karşılığında izlemek istediğim her şeye sahip oldum; hem kullanışlı hem de her zaman erişilebilir durumdaydı. Bundan önce, bu ülkede yalnızca korsan kopyalama portalları benzer şekilde hızlı, kullanışlı ve kapsamlı bir teklife sahipti.
Ben ve ailem bundan sonuna kadar yararlandık. İster “Arrested Development”, ister “How I Met Your Mother” gibi klasik diziler, ister birçok Hollywood filmi ve tonlarca belgesel olsun: Netflix'te her zaman sadece birkaç tıklamayla izlemek istediğiniz bir şeyi bulabilirsiniz.
Özellikle kurum içi yapımlardan etkilendim. House of Cards dizi izleme şeklimi değiştirdi. Orijinallerin neredeyse tamamı izlenmeye değerdi. Orange is the New Black'teki kadın hapishanesi tek başına bana hitap etmese de açılış jeneriğindeki Netflix logosu benim için kaliteyi garanti etmeye yetti. En iyi arkadaşımı aboneliğe alıp masrafları paylaştırabilmemiz Netflix'i çok önemli kıldı. Makul bir fiyata sabit bir kültür ücretiydi.
Yayın rüyasının sonu
Ancak yıllar geçtikçe bu heyecan ortadan kalktı. Bu yalnızca Netflix'in hatası değildi. Giderek daha fazla stüdyo ve medya şirketi kendi yayın hizmetlerini başlattıkça, Netflix kütüphanesinden giderek daha fazla içerik kayboldu. Bir süre rekabet kaliteyi artırdı: Netflix ve Co. yeni dizi ve filmlere milyarlarca yatırım yaptı. Ve kalite gelişmeye devam etti.
Bir dezavantajı: Her şeyi görmek istiyorsanız birden fazla aboneliğe ihtiyacınız vardı. Hizmetler arasında özenle geçiş yapmamıza rağmen Netflix favorimiz olmaya devam etti.
Bakımlı sır
Netflix şunu açıklıyor: İzleyicilerin 2023'te gerçekten izlediği şey bunlar
Seldeki inciler
Ancak yeni içerik seli giderek artan bir şekilde, özellikle Netflix için bir lütuftan çok bir lanete dönüşüyor. Yayın devi, “Squid Game” veya “House of Money” gibi bir sonraki süper heyecanı tetikleme umuduyla şimdi yeni yapımları internete taşıyor ve kullanıcılarını her ay yeni içeriklerle kelimenin tam anlamıyla bunaltıyor. Ve aralarındaki birkaç mücevherin keşfedilmesi giderek zorlaşıyor.
Paradoksal olarak, yeni dizilere başlamaya değmemesinin nedeni tam olarak budur: Yeterli izleyici yoksa Netflix diziyi giderek daha hızlı iptal eder. İlk zamanlarda neredeyse her projeye izleyici bulması için iki veya üç sezon verilirken, artık “1899” gibi prestijli projeler bile bir sezon sonra iptal ediliyor. Ve onları bulan hayranlar tatminsiz kaldı.
Ardı ardına izlemenin karanlık tarafı
O dönemde Netflix'in başarıya ulaşmasını sağlayan model de önemli bir rol oynamıştı. Netflix, yeni sezonları yayınlandıkları gün yayınlayan ilk hizmet oldu ve böylece daha önce yalnızca DVD sezonlarıyla mümkün olan ünlü art arda izlemeyi mümkün kıldı.
Ancak her zaman izlemeye devam edebilmenin sevinci, hızla bir talihsizliğe dönüşebilir. Çünkü yeni içeriğe daha çabuk ulaşırsınız. Bu nedenle birçok yayın hizmeti her hafta yeni bölümler sunmaya geri dönüyor. Netflix de bunun farkına vardı ve yeni materyalleri daha düzenli bir şekilde sunabilmek için artık sıklıkla yarım sezonları gösteriyor. Şu anda, örneğin “Bridgerton” hitiyle.
İçeriğin miktarı gerçekten çok fazla. Son aylarda ve yıllarda, izlemek yerine sonsuz içerik listelerinde gezinerek daha fazla zaman harcadığımızı fark ettik. Sonunda sinirleniyoruz ve “Seinfeld” gibi klasikleri daha önce üç kez izlemiş olmamıza rağmen açıyoruz.
Rekabet asla uyumaz
Yarışma, Netflix'in ilk günlerindeki tarifini taklit ederek işlerin daha iyi yapılabileceğini gösteriyor. Örneğin Apple TV+ veya Disney+'da ayda önemli ölçüde daha az yeni dizi yayınlanıyor ancak bunlar genellikle yüksek kalitede. Bu otomatik olarak materyale başka türlü izlememiş olabileceğiniz bir şans verir. Ve şaşırabilirsiniz.
Film
VHS vs. Netflix: Son Haber mağazaları yayın çağına nasıl meydan okuyor?
22.10.2023
Her hafta yeni bölümlerin olması, her şeyi bir kerede izlemek yerine yeni bir şeyi sabırsızlıkla bekleyebileceğiniz anlamına geliyor. Ve rakipler de genellikle daha ucuzdur.
Netflix kar elde etmek istiyor
Çünkü dürüst olalım: Son birkaç yıldaki fiyat artışları fazlasıyla iyi bir şeydi. 2014 yılında piyasaya sürüldüğünde, özellikle yüksek görüntü kalitesine (UHD) sahip abonelik için 12 avro ödediniz ve aboneliği diğer hane halkı da dahil olmak üzere en fazla üç kişiyle paylaşabiliyordunuz. Bugün standart abonelik ücreti 14 euro, UHD versiyonu için ise ayda 20 euro aktarmanız gerekiyor. Ve bu, hesabı paylaşmaya izin verilmeden gerçekleşir.
Netflix'in mali tablolarında da itiraf ettiği gibi, sorun içeriğin kalitesi değil: Yıllarca yatırım yaptıktan sonra şirket artık yalnızca kârını artırmak istiyor. Elbette müşterilerin buna uyması gerekmiyor.
Son veda yok
Yine de muhtemelen Netflix'e sonsuza kadar sırtımızı dönmeyeceğiz. “Better Call Saul”, “Mindhunter”, “The Queen's Gambit” veya “Beef” gibi harika diziler tekrar çıktığında mutlaka tekrar abone olacağız. Ve sonra belki yeni bir şey keşfederiz. Ancak Netflix muhtemelen artık her zaman abone olduğumuz standart hizmet olmayacak. Bunun yerine, aralarında geçiş yapacağımız birkaç taneden sadece biri olacak. Gerçekten çok yazık.
#Konular