2014 yılında kurulan Geeva Flava gitarda Arda Semercioğlu, davulda Atakan Türkan, bas gitarda Aybars Gülümser ve klavyede Burak Erensoy’dan oluşuyor. Kendi isimlerini taşıyan birinci albümleriyle dikkat çeken küme birbiri gerisine yayınladıkları albüm ve EP çalışmalarıyla son yılların en çok konuşulan kümelerinden oldu.
Caz, rock, halk müziği, elektronik müzik ve progresif çeşitlerini yorumlayan ve kendi sesini oluşturan Geeva Flava, geçtiğimiz günlerde Mimar Sinan’ın 1554-1562 içinde inşa ettiği Mağlova Su Kemeri’nde özel bir performans sergiledi. Balbazar Records ve Gülbaba Records iştirakiyle hayata geçirilen proje için küme ‘Nadas’ ve ‘Aquatic’ isimli iki parçayı seslendirdi.
Çalışmalarını müzik işçilerine adayan Geeva Flava ile enstrümantal müziği, tipler ortası etkileşimi ve tarih-müzik münasebetini konuştuk.
Kendi isminizi taşıyan birinci albümünüzün akabinde tekliler ve bir albüm daha yaparak yola devam ettiniz. Son olarak ise Mimar Sinan’ın Mağlova Su Kemeri’nde bir performans kaydettiniz. Dilerseniz bu kayıtla başlayalım. Tarihle müziğin buluşmasını nasıl yorumluyorsunuz?
Bizim için Mağlova Kemeri üzerinde çalmak, tarihle müziği buluşturmanın ötesinde tarihe tanıklık ederek, dokunarak onu birinci elden ve müzikal bir pencereden deneyimleme talihi oldu. Bu sebeple şu vakte kadarki öykü anlatıcılığının parçalanamaz bir modülü olan yerle kurduğumuz bağın, bizim ismimize kurgusal yahut soyut düzlemde kalmayıp “gerçek” olan tarihsellikle örtüştüğü birinci projemiz oldu. Biz de bu dereye girdiğimizde gerçek sorunlara ve yaşanmışlıklara dokunmaktan çekinmeyip subjektifliğimizi kucakladık. Bunu yaparken aklımızda Sinan ve daha nicelerinin yankısı vardı; bizimkinin de eklemlenip, uzaya gitmesi umuduyla…
‘MÜZİK YAPMA ‘LÜKSÜMÜZ’ VAR’
Bu çalışmanızı müzik işçilerine adadınız. Pandemi bilhassa kültür sanayisini etkiledi. Bu sıkıntı vakit içinderda müziğe dair neler yaptınız?
Kültür bir sanayi olunca, haliyle o sanayiyi yönetenler kriz vakit içinderında belirleyici faktör oluyor. Türkiye’de müzik kesiminin pandemide bu derece derinden etkilenmesi, ne yazık ki coğrafyamızda kültür varlıklarına bakış açısının ve üretime biçilen kıymetin açık bir yansıması. aslına bakarsanız kimi sınırlamaların pandemiyle alakası bile olmadığını “gece 12’den daha sonra müzik yapılamaz” buyruğunda net bir biçimde gördük. Her şeyin ötesinde neredeyse her dalda olduğu üzere buradaki kriz de ekonomik. Kendini geçindiremeyen bir müzisyen müzik yapmaya devam edemez. Biz o açıdan farklı gelir kaynaklarına sahip olduğumuz için şanslı sayılırız ki müzik yapma “lüksümüz” var, tıpkı vakitte “alternatif müzik”! Nihayetinde biz pandemide çalıştık, çalıştık çalıştık. Daima çalıştık, yarın da prova var. “Dünya’yı değiştirmek istiyorsan evvel kendinden başla” prensibine inanıyoruz ve şu ana kadar bunu her şeye karşın yapmaya çalıştık.
Müziğiniz keskin kalıpların haricinde bir yerde konumlanıyor. Bu noktada özgünlüğü yakalamak için nelere dikkat ediyorsunuz?
Estetik bedelinin hoş olduğu, ‘Geeva’ olduğu konusunda anlaştığımız fikirler için birbirimizi ikna etmemize genelde gerek kalmıyor bile. Bu sebeple en başta birbirimizin kıymetini fazlaca güzel biliyoruz. Bunu korumakta ısrarcı olacağız. Ancak kendi iç yaşantılarımız, katmanlarımızda derinleşme, keşif ve hafriyat çalışmaları da her vakit için bir etken.
‘ZAMANSIZ BİR ŞEY ÜRETMEK İLGİMİZİ ÇEKİYOR’
Geeva Flava, hayli sesli bir küme… Müziklerinizin ortasına kimi bazı diyaloglar birtakım kimi da edebi göndermeler giriyor. Müziklerinizi yaratırken nasıl bir yol izliyorsunuz?
Vakitsiz bir şey üretmek hayli ilgimizi çekiyor, ancak bu bir daha kendi vaktini bir noktada kabul etmeyi kapsıyor. İçinde bulunduğumuz vaktin müzikal açıdan en değerli özelliği müzik çeşitleri ortası sonların gitgide daha meçhul ve anlamsız hale gelmesi. Bu noktada kıssalara ve yerlere tutunmayı tercih ediyoruz. Oralarda sonsuz bir bilgi akışı var. Yaşanmışlık var. İzler var. Bunlar bizim için yol gösterici oluyor. Hepsinin ışığında bir adım geriye atıp geçmişe baktığımızda; tüm bu edebi göndermeler, diyaloglar ve noktaların sanılanın tersine birbirinden çok da uzak olmadığını görüyoruz. Bir sinemanın kareleri üzere daha hayli.
‘HİKAYEYİ ARAYANLAR ONU ÇOK ÜCRA KÖŞELERDE DE BULABİLİRLER’
beraberinde enstrümantal yapıtlarınız de var. Türkiye’de enstrümantal müzik yapmanın zorlukları nelerdir? Türkiyeli dinleyicilerin enstrümantal müzikle ilgisini nasıl yorumluyorsunuz?
Maalesef biraz şanssızız bu bahiste. Müziğin büyük bir kısmının sözel yollarla anlaşıldığı ve benimsendiği üzere bir yanılgı var. bir daha de öyküyü arayanlar onu fazlaca ücra köşelerde de bulabilirler. Bunun yanı sıra dünya genelinde olduğu üzere Türkiye’de de enstrümental müzik arayışı ve merakı gün geçtikçe artıyor. En büyük zorluğu, geniş bir kitleye ulaşamamak olsa gerek. Artı bir istikamet olarak da rastgele bir lisanın tabir yeteneğinin kısıtlamasında kalmamak gelebilir.
‘BİZİM İÇİN ANAHTAR SÖZLER MÜŞAHEDE VE SUNUM’
Bugüne kadar yaptığınız çalışmalarda doğu ve batıyı bir arada hissettik. Yapıtlarınızda yer yer dijital yer yer daha Anadolulu diyebileceğimiz sesler var. Bu iki ucu bir ortaya getirirken nelere dikkat ediyorsunuz? Sizi neler besliyor?
Hepimiz hayatımızın büyük bir kısmını İstanbul’da geçirdik. bahsetmiş olduğuniz ikili özelinde de oldukcalu uçların birbirine dokunduğu, bu kadar ağır fazlaca az yer vardır. Bizim için anahtar sözler müşahede ve sunum. Bu manada bizi tetikleyen ve yansıttığımız şeylerin de Doğu-Batı ayrımı hudutları içerisinde kalmadan, Dünya’nın farklı yerleri ve kültürlerinden izler sunduğu ve o biçimde algılandığı günlerin geleceğine inanıyoruz. Şimdilik kilisede zurna sesinin çaldığı, köy kahvesinde bale yapılan kliplerimizle yönetim ediniz.
Spotify, YouTube üzere platformlar -tekelci zihniyetlerini göz arkası etmeyerek- bakılırsace küçük bütçelerle müziğini ortaya çıkaran insanların dinleyicilerle buluşmasına vesile oldu. Siz de dijital olarak yayınladınız çalışmalarınızı… Müziğin dijital kanallarla dağıtılmasına dair neler söylersiniz?
Bu markalar üzerinde oluşmuş bir monopolleşme var maalesef. Gönül ister ki aylık bir ödeme yapmadan, reklamsız ve özgürce geniş bir içerik arşivine ulaşma bahtı hepimizin elinde olsun. Bu biraz ütopik kalıyor. Sonuçta ortada küçük yahut büyük ölçekli müzisyenlerin, içerik üreticilerinin barınabileceği ve kendini kanıtlayabileceği bir taban var. Spotify dijital gelirler konusunda ne kadar öbür platformlardan daha bonkör olduğunu söylese de pek kâfi değil bizce. Dijital taraf hala birden fazla müzisyen için konserlerin yerine geçecek ve müziği kendi başına sürdürülebilir kılacak güçten uzak. Biz de müziğimizi hissederek geniş bir dalga uzunluğunda icra etmeye çalışıyoruz. Bu çıktı sıfır ila birlere dönüştürülüp, çeşitli çözünürlüklere sıkıştırılıp, evvelinde belirlenmiş “loudness” kıymetlerine bakılırsa karşıya ne kadar geçiyor, orası muamma. Daha az elek mi gerek ne? Filtresiz temas lazım.
Önümüzdeki günlerde dinleyicilerinizi ne üzere çalışmalar bekliyor?
Konserlerde buluşalım. Biz aylardır hazırlanıyoruz. Siz de kendinizi hazırlayın.
Caz, rock, halk müziği, elektronik müzik ve progresif çeşitlerini yorumlayan ve kendi sesini oluşturan Geeva Flava, geçtiğimiz günlerde Mimar Sinan’ın 1554-1562 içinde inşa ettiği Mağlova Su Kemeri’nde özel bir performans sergiledi. Balbazar Records ve Gülbaba Records iştirakiyle hayata geçirilen proje için küme ‘Nadas’ ve ‘Aquatic’ isimli iki parçayı seslendirdi.
Çalışmalarını müzik işçilerine adayan Geeva Flava ile enstrümantal müziği, tipler ortası etkileşimi ve tarih-müzik münasebetini konuştuk.
Kendi isminizi taşıyan birinci albümünüzün akabinde tekliler ve bir albüm daha yaparak yola devam ettiniz. Son olarak ise Mimar Sinan’ın Mağlova Su Kemeri’nde bir performans kaydettiniz. Dilerseniz bu kayıtla başlayalım. Tarihle müziğin buluşmasını nasıl yorumluyorsunuz?
Bizim için Mağlova Kemeri üzerinde çalmak, tarihle müziği buluşturmanın ötesinde tarihe tanıklık ederek, dokunarak onu birinci elden ve müzikal bir pencereden deneyimleme talihi oldu. Bu sebeple şu vakte kadarki öykü anlatıcılığının parçalanamaz bir modülü olan yerle kurduğumuz bağın, bizim ismimize kurgusal yahut soyut düzlemde kalmayıp “gerçek” olan tarihsellikle örtüştüğü birinci projemiz oldu. Biz de bu dereye girdiğimizde gerçek sorunlara ve yaşanmışlıklara dokunmaktan çekinmeyip subjektifliğimizi kucakladık. Bunu yaparken aklımızda Sinan ve daha nicelerinin yankısı vardı; bizimkinin de eklemlenip, uzaya gitmesi umuduyla…
‘MÜZİK YAPMA ‘LÜKSÜMÜZ’ VAR’
Bu çalışmanızı müzik işçilerine adadınız. Pandemi bilhassa kültür sanayisini etkiledi. Bu sıkıntı vakit içinderda müziğe dair neler yaptınız?
Kültür bir sanayi olunca, haliyle o sanayiyi yönetenler kriz vakit içinderında belirleyici faktör oluyor. Türkiye’de müzik kesiminin pandemide bu derece derinden etkilenmesi, ne yazık ki coğrafyamızda kültür varlıklarına bakış açısının ve üretime biçilen kıymetin açık bir yansıması. aslına bakarsanız kimi sınırlamaların pandemiyle alakası bile olmadığını “gece 12’den daha sonra müzik yapılamaz” buyruğunda net bir biçimde gördük. Her şeyin ötesinde neredeyse her dalda olduğu üzere buradaki kriz de ekonomik. Kendini geçindiremeyen bir müzisyen müzik yapmaya devam edemez. Biz o açıdan farklı gelir kaynaklarına sahip olduğumuz için şanslı sayılırız ki müzik yapma “lüksümüz” var, tıpkı vakitte “alternatif müzik”! Nihayetinde biz pandemide çalıştık, çalıştık çalıştık. Daima çalıştık, yarın da prova var. “Dünya’yı değiştirmek istiyorsan evvel kendinden başla” prensibine inanıyoruz ve şu ana kadar bunu her şeye karşın yapmaya çalıştık.
Müziğiniz keskin kalıpların haricinde bir yerde konumlanıyor. Bu noktada özgünlüğü yakalamak için nelere dikkat ediyorsunuz?
Estetik bedelinin hoş olduğu, ‘Geeva’ olduğu konusunda anlaştığımız fikirler için birbirimizi ikna etmemize genelde gerek kalmıyor bile. Bu sebeple en başta birbirimizin kıymetini fazlaca güzel biliyoruz. Bunu korumakta ısrarcı olacağız. Ancak kendi iç yaşantılarımız, katmanlarımızda derinleşme, keşif ve hafriyat çalışmaları da her vakit için bir etken.
‘ZAMANSIZ BİR ŞEY ÜRETMEK İLGİMİZİ ÇEKİYOR’
Geeva Flava, hayli sesli bir küme… Müziklerinizin ortasına kimi bazı diyaloglar birtakım kimi da edebi göndermeler giriyor. Müziklerinizi yaratırken nasıl bir yol izliyorsunuz?
Vakitsiz bir şey üretmek hayli ilgimizi çekiyor, ancak bu bir daha kendi vaktini bir noktada kabul etmeyi kapsıyor. İçinde bulunduğumuz vaktin müzikal açıdan en değerli özelliği müzik çeşitleri ortası sonların gitgide daha meçhul ve anlamsız hale gelmesi. Bu noktada kıssalara ve yerlere tutunmayı tercih ediyoruz. Oralarda sonsuz bir bilgi akışı var. Yaşanmışlık var. İzler var. Bunlar bizim için yol gösterici oluyor. Hepsinin ışığında bir adım geriye atıp geçmişe baktığımızda; tüm bu edebi göndermeler, diyaloglar ve noktaların sanılanın tersine birbirinden çok da uzak olmadığını görüyoruz. Bir sinemanın kareleri üzere daha hayli.
‘HİKAYEYİ ARAYANLAR ONU ÇOK ÜCRA KÖŞELERDE DE BULABİLİRLER’
beraberinde enstrümantal yapıtlarınız de var. Türkiye’de enstrümantal müzik yapmanın zorlukları nelerdir? Türkiyeli dinleyicilerin enstrümantal müzikle ilgisini nasıl yorumluyorsunuz?
Maalesef biraz şanssızız bu bahiste. Müziğin büyük bir kısmının sözel yollarla anlaşıldığı ve benimsendiği üzere bir yanılgı var. bir daha de öyküyü arayanlar onu fazlaca ücra köşelerde de bulabilirler. Bunun yanı sıra dünya genelinde olduğu üzere Türkiye’de de enstrümental müzik arayışı ve merakı gün geçtikçe artıyor. En büyük zorluğu, geniş bir kitleye ulaşamamak olsa gerek. Artı bir istikamet olarak da rastgele bir lisanın tabir yeteneğinin kısıtlamasında kalmamak gelebilir.
‘BİZİM İÇİN ANAHTAR SÖZLER MÜŞAHEDE VE SUNUM’
Bugüne kadar yaptığınız çalışmalarda doğu ve batıyı bir arada hissettik. Yapıtlarınızda yer yer dijital yer yer daha Anadolulu diyebileceğimiz sesler var. Bu iki ucu bir ortaya getirirken nelere dikkat ediyorsunuz? Sizi neler besliyor?
Hepimiz hayatımızın büyük bir kısmını İstanbul’da geçirdik. bahsetmiş olduğuniz ikili özelinde de oldukcalu uçların birbirine dokunduğu, bu kadar ağır fazlaca az yer vardır. Bizim için anahtar sözler müşahede ve sunum. Bu manada bizi tetikleyen ve yansıttığımız şeylerin de Doğu-Batı ayrımı hudutları içerisinde kalmadan, Dünya’nın farklı yerleri ve kültürlerinden izler sunduğu ve o biçimde algılandığı günlerin geleceğine inanıyoruz. Şimdilik kilisede zurna sesinin çaldığı, köy kahvesinde bale yapılan kliplerimizle yönetim ediniz.
Spotify, YouTube üzere platformlar -tekelci zihniyetlerini göz arkası etmeyerek- bakılırsace küçük bütçelerle müziğini ortaya çıkaran insanların dinleyicilerle buluşmasına vesile oldu. Siz de dijital olarak yayınladınız çalışmalarınızı… Müziğin dijital kanallarla dağıtılmasına dair neler söylersiniz?
Bu markalar üzerinde oluşmuş bir monopolleşme var maalesef. Gönül ister ki aylık bir ödeme yapmadan, reklamsız ve özgürce geniş bir içerik arşivine ulaşma bahtı hepimizin elinde olsun. Bu biraz ütopik kalıyor. Sonuçta ortada küçük yahut büyük ölçekli müzisyenlerin, içerik üreticilerinin barınabileceği ve kendini kanıtlayabileceği bir taban var. Spotify dijital gelirler konusunda ne kadar öbür platformlardan daha bonkör olduğunu söylese de pek kâfi değil bizce. Dijital taraf hala birden fazla müzisyen için konserlerin yerine geçecek ve müziği kendi başına sürdürülebilir kılacak güçten uzak. Biz de müziğimizi hissederek geniş bir dalga uzunluğunda icra etmeye çalışıyoruz. Bu çıktı sıfır ila birlere dönüştürülüp, çeşitli çözünürlüklere sıkıştırılıp, evvelinde belirlenmiş “loudness” kıymetlerine bakılırsa karşıya ne kadar geçiyor, orası muamma. Daha az elek mi gerek ne? Filtresiz temas lazım.
Önümüzdeki günlerde dinleyicilerinizi ne üzere çalışmalar bekliyor?
Konserlerde buluşalım. Biz aylardır hazırlanıyoruz. Siz de kendinizi hazırlayın.