Ressam Buket Güreli’nin son 2 yılda ürettiği yapıtlarından oluşan “Dünyadan Uzak” standı, sanatseverler buluşuyor. ADASANAT’ta gerçekleşen stant, 15 Şubat’a kadar devam edecek.
Buket Güreli’nin standı için kaleme aldığı yazısında, salgınla bir arada yaşanan bilinmezlikler ve yalnızlaşma sürecinde sanata sığındığını söz etti: “Kendi özelimde bu sıkıntı süreç ile başa çıkma sistemim ise; Her güç vakitte yaptığım üzere, tuvalin karşısına geçip o an’da kalabilmek ve fotoğraf yapmayı sürdürmek, tahminen de ‘’kayıp zaman’’ ortasında kaybolmama uğraşı ile bir daha sanata sığınmaktı…”
Güreli’nin kaleme aldığı yazısı şöyleki:
“…. Bugün insanların yaşadığı yalnızlığı kim öngorebilirdi? Her gün dünyaya ait gövdesiz ve geçersiz bir imgeler ağı tarafınca bir daha onaylanan bir yalnızlık. Ancak imgelerin bu düzmeceliği bir kusur değil. Şayet kar peşinde koşmak insanlığın kurtuluşunun tek yolu olarak görülürse, gelir elde etmek mutlak öncelik haline gelirse, bu biçimde sahiden varolanın prestij görmemesi, görmezden gelinmesi ve baskı altında tutulması gerekir. Bugün fotoğraf yapmak, yaygın bir muhtaçlığa yanıt veren bir direniş hareketidir ve umutlanmayı teşvik edebilir.” – John Berger
Görünüre Dair Küçük Bir Teoriye Hakikat Adımlar
Son iki yıldır beklenmeyen bir anda gelen, hiç iddia edemediğimiz, distopik diyebileceğimiz bir müddetçten geçtik. Ve birinci defa tüm dünya ile bir arada ortak bir problemimiz oldu. Salgınla birlikte gelen karantina süreci, durmaya yakın yavaşlayan vakit, bilinmezlikler, izolasyon ve getirdiği yalnızlaşma, hepimizi konusunu bile tam anlayamadığımız bir bilim kurgu felaket sinemasının içine attı. daha sonrasında, birinci şaşkınlığı atlatma ve hala süren durumu manaya idrak etme, kabul etme ve başa çıkma süreci…
Kendi özelimde bu sıkıntı süreç ile başa çıkma formülüm ise; Her güç vakitte yaptığım üzere, tuvalin karşısına geçip o an’da kalabilmek ve fotoğraf yapmayı sürdürmek, tahminen de ‘’kayıp zaman’’ ortasında kaybolmama uğraşı ile bir daha sanata sığınmaktı…
John Berger’in yukarda ki saptamasına kendi gerçekliğimi de ekleyerek diyebilirim ki; Sanatkarlar için bir varoluş biçimi olan sanat, öbür herkes için sıkıntı vakit içinderın temel ihtiyacıdır ve hayat devam ettikçe her alanda çeşitlenerek varolmayı sürdürecektir.
Bu süreçte yaptığım çalışmalar salgın periyodunda ve devrin doğal olarak üzerimdeki ruhsal tesiriyle yapılmış olmaları haricinde, salgınla görsel manada direkt bağlı değildir.
Buket Güreli’nin standı için kaleme aldığı yazısında, salgınla bir arada yaşanan bilinmezlikler ve yalnızlaşma sürecinde sanata sığındığını söz etti: “Kendi özelimde bu sıkıntı süreç ile başa çıkma sistemim ise; Her güç vakitte yaptığım üzere, tuvalin karşısına geçip o an’da kalabilmek ve fotoğraf yapmayı sürdürmek, tahminen de ‘’kayıp zaman’’ ortasında kaybolmama uğraşı ile bir daha sanata sığınmaktı…”
Güreli’nin kaleme aldığı yazısı şöyleki:
“…. Bugün insanların yaşadığı yalnızlığı kim öngorebilirdi? Her gün dünyaya ait gövdesiz ve geçersiz bir imgeler ağı tarafınca bir daha onaylanan bir yalnızlık. Ancak imgelerin bu düzmeceliği bir kusur değil. Şayet kar peşinde koşmak insanlığın kurtuluşunun tek yolu olarak görülürse, gelir elde etmek mutlak öncelik haline gelirse, bu biçimde sahiden varolanın prestij görmemesi, görmezden gelinmesi ve baskı altında tutulması gerekir. Bugün fotoğraf yapmak, yaygın bir muhtaçlığa yanıt veren bir direniş hareketidir ve umutlanmayı teşvik edebilir.” – John Berger
Görünüre Dair Küçük Bir Teoriye Hakikat Adımlar
Son iki yıldır beklenmeyen bir anda gelen, hiç iddia edemediğimiz, distopik diyebileceğimiz bir müddetçten geçtik. Ve birinci defa tüm dünya ile bir arada ortak bir problemimiz oldu. Salgınla birlikte gelen karantina süreci, durmaya yakın yavaşlayan vakit, bilinmezlikler, izolasyon ve getirdiği yalnızlaşma, hepimizi konusunu bile tam anlayamadığımız bir bilim kurgu felaket sinemasının içine attı. daha sonrasında, birinci şaşkınlığı atlatma ve hala süren durumu manaya idrak etme, kabul etme ve başa çıkma süreci…
Kendi özelimde bu sıkıntı süreç ile başa çıkma formülüm ise; Her güç vakitte yaptığım üzere, tuvalin karşısına geçip o an’da kalabilmek ve fotoğraf yapmayı sürdürmek, tahminen de ‘’kayıp zaman’’ ortasında kaybolmama uğraşı ile bir daha sanata sığınmaktı…
John Berger’in yukarda ki saptamasına kendi gerçekliğimi de ekleyerek diyebilirim ki; Sanatkarlar için bir varoluş biçimi olan sanat, öbür herkes için sıkıntı vakit içinderın temel ihtiyacıdır ve hayat devam ettikçe her alanda çeşitlenerek varolmayı sürdürecektir.
Bu süreçte yaptığım çalışmalar salgın periyodunda ve devrin doğal olarak üzerimdeki ruhsal tesiriyle yapılmış olmaları haricinde, salgınla görsel manada direkt bağlı değildir.