Birfazlaca kümede bestekar ve müzisyen olarak yer alan Akif Ercihan Yerlioğlu, Berkay Küçükbaşlar ve Berat İşçioğlu’dan oluşan Arnuk’un dört müzikten oluşan birinci EP’si dinleyicilerle buluştu. Kümeye üflemeli çalgılarda Işık Üstündağ, tuşlularda ise Ozan Tekin eşlik etti.
Dramatik elektrik gitarları, indie bas melodileri ve sakin davullarıyla dikkat çeken albümde enstrümantal müziğin uygun bir örneğiyle karşılaşıyoruz.
Küme üyelerinden Akif Ercihan Yerlioğlu ile enstrümantal müziği ve önümüzdeki günler için planladıkları çalışmaları konuştuk. Yerlioğlu, “Sözlü müzik direkt kelamını dinleyiciye ulaştırıyor ve kıssası büyük oranda dinleyiciler tarafınca anlaşılıyor, paylaşılıyor. Enstrümantal müzikte haliyle dinleyici sayısı kadar tahayyül, tahminen bir o kadar farklı hissiyat oluşabiliyor. Hoşluğu de bu açık tarafında belki…” diyor.
Arnuk olarak birinci albümünüzü yayınladınız. Dört şarkılık bu albümün oluşum sürecinden bahseder misiniz?
Albüm 2019 yılında kaydedildi lakin aslında hem bizim tanışıklığımız, tıpkı vakitte bu proje kanısı daha önceye gidiyor. Hepimiz aslında farklı kümelerle çalarken birbirimizi tanıyorduk fakat bir ortada müzik yapma fırsatımız olmamıştı. Benim elimde uzun müddettir kendi kendime çaldığım ufak melodiler ya da bitirilmeyi bekleyen kimi kesim kırıntıları vardı. Birkaç sene öncesine kadar doktora çalışmam için Amerika’da yaşıyordum lakin arşiv araştırmaları için Türkiye’de bulunduğum vakit içinder da epey oluyordu. O esnada hem müzik birebir vakitte akademik çalışmalar üzerinden tanıdığım arkadaşım Berkay’a bu bahsetmiş olduğum eksik yarım modülleri dinlettim. Berkay da bunlarla fazlaca ilgilendi ve bir arada bir şeyler yapabileceğimizi düşündü. Heyecanla yaptığımız birkaç gitar-davul provasından daha sonra, ikimizin de tanıdığı bas gitarist ve ses mühendisi arkadaşımız Berat’la konuştuk. O da çalmak isteyince trio’muz oluşmuş oldu. Şunu söylemeliyim ki, başından beri getirdiğim beste fikirlerinde daima kulağımın aradığı bir üflemeli, bilhassa trompet ya da trombon sesi vardı. Berkay’ın Işık’ı önermesiyle üflemeli katmanı da, tahminen de hiç birimizin iddia edemeyeceği bir hoşlukta, müziklere dahil oldu. Bir müziğimizde da tuşlularda Ozan Tekin eşlik etti.
Albüm, Pür Müzik Stüdyosu’nda kaydedildi. Berat için esasen konut üzere olan bu stüdyoda Ozan Öner ve Burak Gürpınar’ın içten yardımlarını ve katkılarını da zikretmemiz lazım. Nilipek’in de dijital süreçlerdeki yol gösterici rolüne ve hazırladığı, bizi fazlaca duygulandıran klibe müteşekkiriz.
Türkiye’de ve dünyada pandemi bilhassa kültür sanayisini vurmuşken bir albüm hazırlamak sizi korkutmadı mı? Motivasyonunuzu nasıl sağladınız?
Albüm daha evvel kaydedilmişti fakat mix ve mastering süreçleri biraz uzadı. daha sonrasında da pandemiden ve kapanmalardan dolayı düşündüğümüzden daha geç bir vakitte son halini aldı. Bir yandan hepimizin öbür iş ve sorumlulukları da var. Açıkçası kayıt süreci tam pandemiye denk gelseydi, her şeyi daha da zorlaştırma ve albümü fazlaca erteleme ihtimali olurdu, diye düşünüyorum. Öte yandan, bu vakitte ömrünü büsbütün müzikten kazanan işçilerin epeyce üzücü öykülerini duyduk, epey zorlandıklarına şahit olduk. Onlarla kıyaslandığında bize tesiri nispeten kısıtlı oldu… örneğin yan yana gelip ağız tadıyla bir küme fotoğrafı dahi çektiremedik. Genel olarak birfazlaca bahiste motivasyon sağlamak için hayli sıkıntı bir vakit. Bizim tarafımızda ise, albümün çıkması ve dinleyicilere ulaşması, sevindiğimiz ve şükrettiğimiz bir şey.
‘ARNUK’UN YALIN KALMASINI TERCİH ETTİK’
Enstrümantal müzik yapmanın avantajları ve dezavantajları nelerdir? Türkiyeli dinleyicilerin enstrümantal müziğe yaklaşımını nasıl yorumluyorsunuz?
Kelamlı müzik direkt kelamını dinleyiciye ulaştırıyor ve öyküsü büyük oranda dinleyiciler tarafınca anlaşılıyor, paylaşılıyor. Enstrümantal müzikte haliyle dinleyici sayısı kadar tahayyül, tahminen bir o kadar farklı hissiyat oluşabiliyor. Hoşluğu de bu açık tarafında belki… Daha evvelki kümesinde (YORA) kelamları yazmış biri olarak, ARNUK’ta elim de gitmedi güya bu müziklerle bir kadro kelamları buluşturmaya. bu biçimde yalın kalmasını tercih ettik. Lakin bu demek değil ki kelamlı müziğe epey uzağız. Hatta yeni yapacağımız müziklerde kelam de olabilir. Artık dijital platformlarda müziğin belirli oranda daha erişilebilir olmasıyla dünyanın her köşesinde yapılan müzikleri merak edip dinlemek isteyen birileri elbette oluyor. Enstrümantal müzik de buna dahil. Türkiye’de de bu biçimde.
‘DİNLEYİCİ OLARAK BİRÇOK KAYNAKTAN BESLENİYORUZ’
Kayıtlarda dijital sesleri ve batılı enstrümanları duyuyorken yer yer Anadolu’ya yaklaşan bir atmosfer de inşa ediyorsunuz. Bu noktada müziğinizi kurdunuz temel sıkıntı nedir? Sizi neler besliyor?
Bunun bu biçimde duyulması, hissedilmesi sevindirici. Sanırım her şeydilk evvel biz de dinleyici olarak biroldukca kaynaktan besleniyoruz. Kendi adıma söyleyecek olursam, bu kaynaklar ortasında Anadolu’nun farklı müzik gelenekleri de var. Küme olarak da birkaç provada çaldığımız lakin nihayete ermeyen, benim biraz latife yollu “türkü” dediğim bir beste de vardı. Tahminen o, bu bahsetmiş olduğuniz atmosferi daha da hissettirecektir. Öte yandan icracılık olarak baktığımızda, Berkay, Berat ve Işık esasen biroldukça farklı müzisyenle farklı çeşitlerde faal olarak müzik yapan sanatkarlar. Paylaştığımız birtakım temel kaynaklar içinde Kuzey cazı, birfazlaca farklı singer-songwriter müziği, farklı alt cinsleriyle rock müzik var olağan ki. Onların içinde da ortak olan şeylerden biri azla birden fazla anlatabilen, kalabalık olmaktan uzak duran üsluplar sanırım. Stüdyoda bir beste üzerine çalışırken, hepimize gereğince alan tanıyan ve hepimizin içine sinen bir güzergah çizmeye çalışıyoruz. Herbiçimde temel problemlerden biri bu ortak hissiyata ulaşmaya çalışmak.
Spotify, YouTube üzere platformlar bakılırsace küçük bütçelerle müziğini ortaya çıkaran insanların dinleyicilerle buluşmasına vesile oldu. Siz de dijital olarak yayınladınız albümünüzü… Müziğin dijital kanallarla dağıtılmasını nasıl yorumluyorsunuz?
Dijital platformların yaygınlaşmasından evvelki devirde müzikleriniz biroldukca beşere ulaşsın istiyorsanız, “büyük bir şirket bize bir baht verir mi?” sorusu belirli oranda müzisyenin aklında oluyordu. daha sonrasında ise şirketlerle çıkılan bu yolda işler emek, telif, vizyon üzere mevzularda çetrefilli bir hal alabiliyordu. Uzun bir müddetden beri ise istediği şarkıyı elinden geldiği ve/ya istediği üzere kaydedip istediği biçimde sunan biroldukca müzisyen ve küme var olabiliyor. Hatta o büyük şirketler artık siyasetlerinde bu biçimde sanatkarlarla nasıl paydaşlıklar yapabileceklerine dair baş yoruyorlar. Sanatkarlara alan tanıdığı ve yenilikler içerdiği için bu değişimi sevindirici buluyoruz.
‘YENİ MÜZİKLER ÜZERİNDE ÇALIŞMAK İSTİYORUZ’
Önümüzdeki günlerde dinleyicilerinizi ne üzere çalışmalar bekliyor?
En kısa vakitte stüdyoda yeni müzikler üzerinde çalışmak istiyoruz. Tahminen internette yayınlayacağımız kısa bir canlı performans kaydı yapabiliriz. Farklı fikirler var lakin hala tesirini sürdüren pandemi şartları hepimizi nasıl etkileyecek, ilerleyen günlerde bakılırsaceğiz.
Dramatik elektrik gitarları, indie bas melodileri ve sakin davullarıyla dikkat çeken albümde enstrümantal müziğin uygun bir örneğiyle karşılaşıyoruz.
Küme üyelerinden Akif Ercihan Yerlioğlu ile enstrümantal müziği ve önümüzdeki günler için planladıkları çalışmaları konuştuk. Yerlioğlu, “Sözlü müzik direkt kelamını dinleyiciye ulaştırıyor ve kıssası büyük oranda dinleyiciler tarafınca anlaşılıyor, paylaşılıyor. Enstrümantal müzikte haliyle dinleyici sayısı kadar tahayyül, tahminen bir o kadar farklı hissiyat oluşabiliyor. Hoşluğu de bu açık tarafında belki…” diyor.
Arnuk olarak birinci albümünüzü yayınladınız. Dört şarkılık bu albümün oluşum sürecinden bahseder misiniz?
Albüm 2019 yılında kaydedildi lakin aslında hem bizim tanışıklığımız, tıpkı vakitte bu proje kanısı daha önceye gidiyor. Hepimiz aslında farklı kümelerle çalarken birbirimizi tanıyorduk fakat bir ortada müzik yapma fırsatımız olmamıştı. Benim elimde uzun müddettir kendi kendime çaldığım ufak melodiler ya da bitirilmeyi bekleyen kimi kesim kırıntıları vardı. Birkaç sene öncesine kadar doktora çalışmam için Amerika’da yaşıyordum lakin arşiv araştırmaları için Türkiye’de bulunduğum vakit içinder da epey oluyordu. O esnada hem müzik birebir vakitte akademik çalışmalar üzerinden tanıdığım arkadaşım Berkay’a bu bahsetmiş olduğum eksik yarım modülleri dinlettim. Berkay da bunlarla fazlaca ilgilendi ve bir arada bir şeyler yapabileceğimizi düşündü. Heyecanla yaptığımız birkaç gitar-davul provasından daha sonra, ikimizin de tanıdığı bas gitarist ve ses mühendisi arkadaşımız Berat’la konuştuk. O da çalmak isteyince trio’muz oluşmuş oldu. Şunu söylemeliyim ki, başından beri getirdiğim beste fikirlerinde daima kulağımın aradığı bir üflemeli, bilhassa trompet ya da trombon sesi vardı. Berkay’ın Işık’ı önermesiyle üflemeli katmanı da, tahminen de hiç birimizin iddia edemeyeceği bir hoşlukta, müziklere dahil oldu. Bir müziğimizde da tuşlularda Ozan Tekin eşlik etti.
Albüm, Pür Müzik Stüdyosu’nda kaydedildi. Berat için esasen konut üzere olan bu stüdyoda Ozan Öner ve Burak Gürpınar’ın içten yardımlarını ve katkılarını da zikretmemiz lazım. Nilipek’in de dijital süreçlerdeki yol gösterici rolüne ve hazırladığı, bizi fazlaca duygulandıran klibe müteşekkiriz.
Türkiye’de ve dünyada pandemi bilhassa kültür sanayisini vurmuşken bir albüm hazırlamak sizi korkutmadı mı? Motivasyonunuzu nasıl sağladınız?
Albüm daha evvel kaydedilmişti fakat mix ve mastering süreçleri biraz uzadı. daha sonrasında da pandemiden ve kapanmalardan dolayı düşündüğümüzden daha geç bir vakitte son halini aldı. Bir yandan hepimizin öbür iş ve sorumlulukları da var. Açıkçası kayıt süreci tam pandemiye denk gelseydi, her şeyi daha da zorlaştırma ve albümü fazlaca erteleme ihtimali olurdu, diye düşünüyorum. Öte yandan, bu vakitte ömrünü büsbütün müzikten kazanan işçilerin epeyce üzücü öykülerini duyduk, epey zorlandıklarına şahit olduk. Onlarla kıyaslandığında bize tesiri nispeten kısıtlı oldu… örneğin yan yana gelip ağız tadıyla bir küme fotoğrafı dahi çektiremedik. Genel olarak birfazlaca bahiste motivasyon sağlamak için hayli sıkıntı bir vakit. Bizim tarafımızda ise, albümün çıkması ve dinleyicilere ulaşması, sevindiğimiz ve şükrettiğimiz bir şey.
‘ARNUK’UN YALIN KALMASINI TERCİH ETTİK’
Enstrümantal müzik yapmanın avantajları ve dezavantajları nelerdir? Türkiyeli dinleyicilerin enstrümantal müziğe yaklaşımını nasıl yorumluyorsunuz?
Kelamlı müzik direkt kelamını dinleyiciye ulaştırıyor ve öyküsü büyük oranda dinleyiciler tarafınca anlaşılıyor, paylaşılıyor. Enstrümantal müzikte haliyle dinleyici sayısı kadar tahayyül, tahminen bir o kadar farklı hissiyat oluşabiliyor. Hoşluğu de bu açık tarafında belki… Daha evvelki kümesinde (YORA) kelamları yazmış biri olarak, ARNUK’ta elim de gitmedi güya bu müziklerle bir kadro kelamları buluşturmaya. bu biçimde yalın kalmasını tercih ettik. Lakin bu demek değil ki kelamlı müziğe epey uzağız. Hatta yeni yapacağımız müziklerde kelam de olabilir. Artık dijital platformlarda müziğin belirli oranda daha erişilebilir olmasıyla dünyanın her köşesinde yapılan müzikleri merak edip dinlemek isteyen birileri elbette oluyor. Enstrümantal müzik de buna dahil. Türkiye’de de bu biçimde.
‘DİNLEYİCİ OLARAK BİRÇOK KAYNAKTAN BESLENİYORUZ’
Kayıtlarda dijital sesleri ve batılı enstrümanları duyuyorken yer yer Anadolu’ya yaklaşan bir atmosfer de inşa ediyorsunuz. Bu noktada müziğinizi kurdunuz temel sıkıntı nedir? Sizi neler besliyor?
Bunun bu biçimde duyulması, hissedilmesi sevindirici. Sanırım her şeydilk evvel biz de dinleyici olarak biroldukca kaynaktan besleniyoruz. Kendi adıma söyleyecek olursam, bu kaynaklar ortasında Anadolu’nun farklı müzik gelenekleri de var. Küme olarak da birkaç provada çaldığımız lakin nihayete ermeyen, benim biraz latife yollu “türkü” dediğim bir beste de vardı. Tahminen o, bu bahsetmiş olduğuniz atmosferi daha da hissettirecektir. Öte yandan icracılık olarak baktığımızda, Berkay, Berat ve Işık esasen biroldukça farklı müzisyenle farklı çeşitlerde faal olarak müzik yapan sanatkarlar. Paylaştığımız birtakım temel kaynaklar içinde Kuzey cazı, birfazlaca farklı singer-songwriter müziği, farklı alt cinsleriyle rock müzik var olağan ki. Onların içinde da ortak olan şeylerden biri azla birden fazla anlatabilen, kalabalık olmaktan uzak duran üsluplar sanırım. Stüdyoda bir beste üzerine çalışırken, hepimize gereğince alan tanıyan ve hepimizin içine sinen bir güzergah çizmeye çalışıyoruz. Herbiçimde temel problemlerden biri bu ortak hissiyata ulaşmaya çalışmak.
Spotify, YouTube üzere platformlar bakılırsace küçük bütçelerle müziğini ortaya çıkaran insanların dinleyicilerle buluşmasına vesile oldu. Siz de dijital olarak yayınladınız albümünüzü… Müziğin dijital kanallarla dağıtılmasını nasıl yorumluyorsunuz?
Dijital platformların yaygınlaşmasından evvelki devirde müzikleriniz biroldukca beşere ulaşsın istiyorsanız, “büyük bir şirket bize bir baht verir mi?” sorusu belirli oranda müzisyenin aklında oluyordu. daha sonrasında ise şirketlerle çıkılan bu yolda işler emek, telif, vizyon üzere mevzularda çetrefilli bir hal alabiliyordu. Uzun bir müddetden beri ise istediği şarkıyı elinden geldiği ve/ya istediği üzere kaydedip istediği biçimde sunan biroldukca müzisyen ve küme var olabiliyor. Hatta o büyük şirketler artık siyasetlerinde bu biçimde sanatkarlarla nasıl paydaşlıklar yapabileceklerine dair baş yoruyorlar. Sanatkarlara alan tanıdığı ve yenilikler içerdiği için bu değişimi sevindirici buluyoruz.
‘YENİ MÜZİKLER ÜZERİNDE ÇALIŞMAK İSTİYORUZ’
Önümüzdeki günlerde dinleyicilerinizi ne üzere çalışmalar bekliyor?
En kısa vakitte stüdyoda yeni müzikler üzerinde çalışmak istiyoruz. Tahminen internette yayınlayacağımız kısa bir canlı performans kaydı yapabiliriz. Farklı fikirler var lakin hala tesirini sürdüren pandemi şartları hepimizi nasıl etkileyecek, ilerleyen günlerde bakılırsaceğiz.