Antik Çağ
Roma İmparatorluğu – dünyayı yöneten yay
Pont du Gard, yaklaşık 50 km uzunluğundaki bir su kemerinin parçasıydı.
© Realpicture / Getty Images
Roma İmparatorluğu lejyonların gücüne ve benzeri görülmemiş bir altyapıya dayanıyordu. Yollar, köprüler ve ünlü su kemerleri göze çarpmayan bir icat üzerine inşa edilmişti: kemer.
Antik Yunanlılar filozof ve sanatçı olarak nitelendirilebilir. Bu bakış açısından, Romalılar teknokrat ve mühendis olurdu. Sanatsal heykelleri geç antik çağa kadar Yunan modellerinin geleneğindedir. Ancak antik çağın en ünlü mimarı Vitruvius bir Romalıydı. Mimari ve inşaat açısından Romalılar, daha önce gelen her şeyi gölgede bıraktılar. Ve mutlaka tapınaklar ve diğer gösterişli binalar alanında değil, köprü inşaatı ve ünlü su kemerleri gibi faydalı şeylerde.
Yay ağır yükleri taşır
İnşaat tarihindeki kuantum sıçraması, Romalıların Etrüsklerden benimsediği oldukça göze çarpmayan bir yenilik sayesinde mümkün oldu. Yuvarlak kemer mimaride devrim yarattı. Yüksek odaları ve geniş açıklıkları köprülemeyi mümkün kıldı. Başka bir deyişle: bir kemer, düz bir lentodan veya öncülü olan sahte kemer veya konsol kemerden çok daha fazla yük taşıyabilir. Sadece kemerlerle inşa ederek nehirleri geçen veya bir yolu köprüleyen köprüler mümkündü. Roma su kemerleri, viyadükler, kemer inşaatı olmadan düşünülemezdi.
kazı
Kafatasları ve aşk büyüsü – Pompeii'li bir büyücünün büyülü aleti keşfedildi
22.08.2019
Kemer, Roma mimarlarının temel yapısal birimiydi. Basit kemerler tüneller, kubbeler ve kemerler oluşturmak için genişletilebilir. Romalılar bu temel fikri, 20. yüzyıla kadar tekrar inşa edilemeyen muhteşem yapılar için kullandılar. Kemer ilkesine dayanan tonozları kullanarak Romalılar, bir futbol sahasından çok daha büyük yapıların bodrumlarını oluşturdular. Ve hatta Ayasofya'nın devasa kubbesi bile devasa kemerlerin üzerinde duruyordu.
Yük yönlendirildi
Devrim neydi? O zamanın yapı malzemeleri olan taş ve beton büyük basınca dayanabiliyordu, ancak çelik bir köprünün aksine, çekme kuvvetlerine uzun süre dayanamıyorlardı. Günümüzde beton bir yol, köprünün yüzebilmesi için çelik ile güçlendiriliyor. Romalılar çelikle bu şekilde çalışma fırsatına sahip değildi. Ancak kemeri biliyorlardı ve bu, tüm çekme yükünün basınç yüküne dönüştürülmesini sağlıyordu. Yük, kemerin tepesindeki kilit taşından sürekli olarak aşağı ve dışarı doğru yönlendiriliyordu. İnşaat sırasında, taşları desteklemek için önce geçici bir ahşap kemer dikilir. Ancak merkezi kilit taşı döşendiğinde bu ahşap destek kaldırılabilir. Daha sonra taşların ağırlığı kemeri tutar. Daha büyük kemerler ve beton gibi ağır malzemelerle, ahşap bir çerçeve artık yükü taşıyamazdı, bu nedenle önce taştan yapılmış bir karşı kalıp inşa edilirdi ve tamamlandıktan sonra tekrar kaldırılırdı. Ancak, her kemer aynı zamanda dışarıya doğru da baskı yapar. Bu basınç, Roma binalarının zemine doğru çok kalınlaşan dış duvarlara sahip olması anlamına geliyordu.
Havadar olmaktansa daha kararlı
Tüm bunlar yalnızca belirli bir açıklığa kadar işe yarıyordu ve kemer çok düz bir şekilde yerleştirilemiyordu. Roma Pantheon'u bu tekniğe dayalı olarak mümkün olan en büyük yapı olarak kabul edilir. Dairesel yapı 150 Roma ayağı veya 43,30 metredir. Ancak, çoğu kemer çok daha küçük olacak şekilde tasarlanmıştı ve teorik yük taşıma kapasiteleri gerçekte maruz kaldıkları yüklerden çok daha fazlaydı. Bu ayrıca, inşa ederken güvenli oynamayı tercih eden Romalıların pratik anlayışını da gösteriyor. Dini nedenlerden dolayı, Orta Çağ'ın Gotik katedrallerinin mümkün olduğunca yüksek olması gerekiyordu. Ve bazen fiziğin sınırları aşıldı. Romalılar, stabilite lehine küçük açıklıklara sahip kalın duvarları kabul ettiler.
Antik çağda inşa edilmiş, sonsuza kadar dayanır
Gelecek nesillerin bakış açısından, Roma inşaatının en büyük avantajı, binaların sonsuza kadar dayanacak şekilde inşa edilmiş olmasıdır. Bir Roma kemeri güçlü bir gerilmeye maruz kalmazsa, yaşlanmaz veya yorulmaz. İnşaatın kendisi, yapıldığı taşlar kadar uzun ömürlüdür. Ve malzeme son derece dayanıklıydı çünkü Romalılar özel bir beton türü kullandılar. Bugünün karışımlarından daha zayıf olmasına rağmen, Romalılar betonlarını hava koşullarına karşı bağışık hale getiren volkanik kül eklediler. İnsan eliyle tahrip edilmedikleri sürece binaları bugün hala ayaktadır.
Dijital konulara ve teknolojiye meraklı mısınız?
Teknoloji dünyasından haberleri, testleri ve analizleri her Çarşamba ücretsiz bültenimizde bulabilirsiniz.
Verilerinizi her zaman gizli tutuyoruz.
Ayrıca şunu da okuyun:
– Metro inşaatı sırasında bulunan Praetorian Muhafız Villası – Antik Romalılar böyle lüks bir hayat yaşıyordu
– Bir amforada 300 altın sikke. Yağmacı Germen kabilelerinden saklanmış mıydı?
– Buharlaşan kan ve patlayan kafatasları – Vezüv'ün kurbanları bu kadar acımasızca öldüler
– Kafatasları ve aşk büyüsü – Pompeii'den bir büyücünün büyülü aleti keşfedildi
#Konular
Roma İmparatorluğu – dünyayı yöneten yay
Pont du Gard, yaklaşık 50 km uzunluğundaki bir su kemerinin parçasıydı.
© Realpicture / Getty Images
Roma İmparatorluğu lejyonların gücüne ve benzeri görülmemiş bir altyapıya dayanıyordu. Yollar, köprüler ve ünlü su kemerleri göze çarpmayan bir icat üzerine inşa edilmişti: kemer.
Antik Yunanlılar filozof ve sanatçı olarak nitelendirilebilir. Bu bakış açısından, Romalılar teknokrat ve mühendis olurdu. Sanatsal heykelleri geç antik çağa kadar Yunan modellerinin geleneğindedir. Ancak antik çağın en ünlü mimarı Vitruvius bir Romalıydı. Mimari ve inşaat açısından Romalılar, daha önce gelen her şeyi gölgede bıraktılar. Ve mutlaka tapınaklar ve diğer gösterişli binalar alanında değil, köprü inşaatı ve ünlü su kemerleri gibi faydalı şeylerde.
Yay ağır yükleri taşır
İnşaat tarihindeki kuantum sıçraması, Romalıların Etrüsklerden benimsediği oldukça göze çarpmayan bir yenilik sayesinde mümkün oldu. Yuvarlak kemer mimaride devrim yarattı. Yüksek odaları ve geniş açıklıkları köprülemeyi mümkün kıldı. Başka bir deyişle: bir kemer, düz bir lentodan veya öncülü olan sahte kemer veya konsol kemerden çok daha fazla yük taşıyabilir. Sadece kemerlerle inşa ederek nehirleri geçen veya bir yolu köprüleyen köprüler mümkündü. Roma su kemerleri, viyadükler, kemer inşaatı olmadan düşünülemezdi.
kazı
Kafatasları ve aşk büyüsü – Pompeii'li bir büyücünün büyülü aleti keşfedildi
22.08.2019
Kemer, Roma mimarlarının temel yapısal birimiydi. Basit kemerler tüneller, kubbeler ve kemerler oluşturmak için genişletilebilir. Romalılar bu temel fikri, 20. yüzyıla kadar tekrar inşa edilemeyen muhteşem yapılar için kullandılar. Kemer ilkesine dayanan tonozları kullanarak Romalılar, bir futbol sahasından çok daha büyük yapıların bodrumlarını oluşturdular. Ve hatta Ayasofya'nın devasa kubbesi bile devasa kemerlerin üzerinde duruyordu.
Yük yönlendirildi
Devrim neydi? O zamanın yapı malzemeleri olan taş ve beton büyük basınca dayanabiliyordu, ancak çelik bir köprünün aksine, çekme kuvvetlerine uzun süre dayanamıyorlardı. Günümüzde beton bir yol, köprünün yüzebilmesi için çelik ile güçlendiriliyor. Romalılar çelikle bu şekilde çalışma fırsatına sahip değildi. Ancak kemeri biliyorlardı ve bu, tüm çekme yükünün basınç yüküne dönüştürülmesini sağlıyordu. Yük, kemerin tepesindeki kilit taşından sürekli olarak aşağı ve dışarı doğru yönlendiriliyordu. İnşaat sırasında, taşları desteklemek için önce geçici bir ahşap kemer dikilir. Ancak merkezi kilit taşı döşendiğinde bu ahşap destek kaldırılabilir. Daha sonra taşların ağırlığı kemeri tutar. Daha büyük kemerler ve beton gibi ağır malzemelerle, ahşap bir çerçeve artık yükü taşıyamazdı, bu nedenle önce taştan yapılmış bir karşı kalıp inşa edilirdi ve tamamlandıktan sonra tekrar kaldırılırdı. Ancak, her kemer aynı zamanda dışarıya doğru da baskı yapar. Bu basınç, Roma binalarının zemine doğru çok kalınlaşan dış duvarlara sahip olması anlamına geliyordu.
Havadar olmaktansa daha kararlı
Tüm bunlar yalnızca belirli bir açıklığa kadar işe yarıyordu ve kemer çok düz bir şekilde yerleştirilemiyordu. Roma Pantheon'u bu tekniğe dayalı olarak mümkün olan en büyük yapı olarak kabul edilir. Dairesel yapı 150 Roma ayağı veya 43,30 metredir. Ancak, çoğu kemer çok daha küçük olacak şekilde tasarlanmıştı ve teorik yük taşıma kapasiteleri gerçekte maruz kaldıkları yüklerden çok daha fazlaydı. Bu ayrıca, inşa ederken güvenli oynamayı tercih eden Romalıların pratik anlayışını da gösteriyor. Dini nedenlerden dolayı, Orta Çağ'ın Gotik katedrallerinin mümkün olduğunca yüksek olması gerekiyordu. Ve bazen fiziğin sınırları aşıldı. Romalılar, stabilite lehine küçük açıklıklara sahip kalın duvarları kabul ettiler.
Antik çağda inşa edilmiş, sonsuza kadar dayanır
Gelecek nesillerin bakış açısından, Roma inşaatının en büyük avantajı, binaların sonsuza kadar dayanacak şekilde inşa edilmiş olmasıdır. Bir Roma kemeri güçlü bir gerilmeye maruz kalmazsa, yaşlanmaz veya yorulmaz. İnşaatın kendisi, yapıldığı taşlar kadar uzun ömürlüdür. Ve malzeme son derece dayanıklıydı çünkü Romalılar özel bir beton türü kullandılar. Bugünün karışımlarından daha zayıf olmasına rağmen, Romalılar betonlarını hava koşullarına karşı bağışık hale getiren volkanik kül eklediler. İnsan eliyle tahrip edilmedikleri sürece binaları bugün hala ayaktadır.
Dijital konulara ve teknolojiye meraklı mısınız?
Teknoloji dünyasından haberleri, testleri ve analizleri her Çarşamba ücretsiz bültenimizde bulabilirsiniz.
Verilerinizi her zaman gizli tutuyoruz.
Ayrıca şunu da okuyun:
– Metro inşaatı sırasında bulunan Praetorian Muhafız Villası – Antik Romalılar böyle lüks bir hayat yaşıyordu
– Bir amforada 300 altın sikke. Yağmacı Germen kabilelerinden saklanmış mıydı?
– Buharlaşan kan ve patlayan kafatasları – Vezüv'ün kurbanları bu kadar acımasızca öldüler
– Kafatasları ve aşk büyüsü – Pompeii'den bir büyücünün büyülü aleti keşfedildi
#Konular